DSC2 behaalt met moeite een 4-4 gelijkspel tegen Hilligersberg
Best wel teleurstellend, maar het goede gevoel bij een aantal spelers was er dus nog niet.
Joram en ik verliezen op bord 2, resp. 1. Joram komt minder uit de opening (met wit!) verliest een stuk, probeert nog veel (trucjes) maar verliest uiteindelijk als eerste. Dolf volgt. Caro Kann wordt niet goed begrepen en daar waar de stelling dicht geschoven dient te worden brak ik hem open en verloor.
Jan Willem en Pieter wonnen hierna hun partijen (ik weet echter niet hoe, alleen dat het voor JanWillem wel makkelijk was) en Bobby wist de remise veilig te stellen in een gelijkopgaande strijd. Een kleine overwinning werd nog verwacht want zowel Walter, Frank als Patrick stonden iets beter. Omdat bij Walter een remise toreneindspel op het bord kwam na de tijdnoodfase bood hij remise aan wat geaccepteerd werd. Frank zat op dat moment met zijn tegenstander te vluggeren. Frank stond beter, haalde de 40 zetten maar bleef doorvluggeren. Hij verklaarde naderhand dat hij ervan uitging dat hij beter kon vluggeren dan zijn tegenstander. Maar op zet 47 gaf hij plots een toren weg? Dan toch maar de rust nemen na zet 40! Zo stond het 3 - 4
Bleef over Patrick. Hij had een zeer lastig eindspel met veel stukken en 1 pion meer. Zeer langszaam boekte Patrick vorderingen, en op zet 60 won Patrick een tweede pion. Optisch leek het gewonnen maar de druk op Patrick was enorm. Geheel DSC hing over zijn bord heen en dan het hoofd maar koel houden!??! In de uitvluggerfase wist Patrick ook een stuk te winnen maar dreigde er een dolle toren. Het publiek vreesde maar Patrick omzeilde de dolle toren op een prima manier en wist zijn tegenstander in vliegende tijdnood MAT te zetten. Een geweldige prestatie waardoor we in ieder geval 1 matchpunt hebben overgehouden aan dit duel. Er zijn er nog 8 te gaan.
Kort samengevat had ik een evenwichtige partij met remise als logisch resultaat. Maar een korte samenvatting doet geen recht aan uw nieuwsgierigheid.
Na 2 slordigheden van mijn oppo zocht ik naar een brute afstraffing. Op tijd zag ik dat de gaten in de geplande strafexpeditie, zodat ik maar snel de stelling moest consolideren (de manschappen van de strafexpeditie moesten eerst nog even naar huis, om na een goede maaltijd en een face-lift een nieuwe poging te wagen). Om niet helemaal in een duffe stelling te belanden koos ik vervolgens voor een koningsaanval. De stelling was echter nog altijd in dynamisch evenwicht: tegenover mijn sterke f-lijn had ik een zwakke d-pion en ik moest mijn aanval combineren met een verdediging. Mijn oppo combineerde juist zijn verdediging met een aanval op mijn zwaktes, zodat ik een totale afruil moest toestaan. Ook toen was het nog remise.
Met moeite 4-4 ? We hebben 4-3 achter gestaan, maar er heeft meer ingezeten. En dat we moeite doen, dat is alleen maar goed, want we gooien er niet met de pet naar.
Ik kreeg een zware manouvreerpartij op het bord. Mijn tegenstander verbruikte wat meer tijd dan ik en kwam dus ook eerder in tijdnood dan ik. In de tijdnood voor de eerste fase blunderde hij een pion. Helaas kon ik geen goed winstplan vinden na de tijdscontrole, zodat het een beetje rommelen werd. Nadere analyse heeft aangetoond dat het aantal fouten in de partij weer schrikbarend was.
Terwijl de stukken langzamerhand van het bord verdwenen, bleef ik een pion voor staan. Uiteindelijk bleek na de tweede tijdscontrole de stand in de wedstrijd 3-4 te zijn en stond ik dus voor de mooie taak om T + P + 2 (a en c) tegen T + P + 1 (c) te winnen. Dankzij een paar minder gelukkig zetten van mijn tegenstander en wat coordinatieproblemen aan zijn zijde, won ik zijn laatste pion. Vervolgens doken we de beiden de tijdnood in. De verdediging bleek zeer nauw te luisteren en mijn tegenstander vond bijna alle zetten. Bijna ... Een op het oog zeer normale zet bleek een stuk te kosten. Het koste mij overigens ook wat tijd om te realiseren dat ik het stuk kon winnen. Hierna probeerde mijn tegenstander nog een dolle toren te creeren door op pat te spelen, maar dankzij enkel zeer subtiele (doch vanwege tijdnood a tempo gespeelde) zetten, kon ik dit vermijden en mocht ik het punt opstrijken.
In een van de volgende Axioma's is deze knoeipot in zijn geheel te bewonderen.
Overigens complimenten voor de foto's, Jan-Willem.
__________________ Now I have the pawn and the compensation.