DSC1 speelt gelijk tegen sterk Voerendaal

Hoewel afgelopen zaterdag de tweede ronde was, was het het eerste optreden van Lisa en mij als teamleiders. Tijdens de eerste ronde genoten wij van het mooie Peru, waar ze overal schaakspellen verkopen en we zelfs schaakstukken decoratief op het dak van een statig gebouw hebben zien staan. Vergeleken met de achtereenvolgende uren die we daar regelmatig in de bus zaten, was de afstand tot Klimmen een kippeneindje ;-) Daar mochten we het opnemen tegen nogal wat emmetjes: een GM, drie IM’s en drie FM’s. Met onze eigen emmetjes in het midden hoopten Lisa en ik dat we de juiste tactische opstelling hadden bedacht.

Dat betekende dat ik zelf op bord 2 zat, waar ik met zwart mocht aantreden tegen Christian Braun. De partij duurde misschien net iets langer dan de heenreis. Een onnauwkeurigheid in de opening kostte me de partij. Wit had pionnen op d4 en e4 terwijl ik mijn pionnen op d6 en e6 hield. De onnauwkeurigheid zorgde ervoor dat ik geen d5 meer kon spelen, waardoor mijn tegenstander dit op een goed moment zelf kon doen. Hierna kon ik vrij snel opgeven.

David was er al snel om de score gelijk te trekken. Op bord 6 speelde hij met zwart tegen de jonge Ruud van Meegen. “In de Sveshnikov wil je altijd graag de zet ...f5 spelen, in sommige gevallen zelfs twee keer per partij. In de Benoni ligt dat wat genuanceerder en op het moment dat ik afgelopen zaterdag ...f5 speelde, had wit één kansrijke zet. Dit was echter ook zijn enige zet en toen hij die naliet was de partij snel voorbij.”

Vervolgens eindigden de partijen van Chiel en Joram vlak na elkaar. Chiel: “Vanuit de opening besloot ik een aanval met Dh4, Lh6 en Pg5 op te zetten. Deze was echter niet zo gevaarlijk, wat mijn tegenstander o.a. aantoonde door koelbloedig hxg6! terug te slaan waar ik eigenlijk hoopte dat een verzwakking van de pionnenstructuur noodzakelijk zou zijn. Ik kwam dus serieus in het nadeel, maar mijn tegenstander pakte niet direct door. Dit gaf me de gelegenheid om twee afzijdige stukken naar de koningsvleugel over te brengen en dat maakte een groot verschil: mijn aanval bleek daarna wel doorslaggevend.”

Ook Joram had een jong iemand tegenover zich, Valentin Buckels. Dat jeugdspelers snel spelen, klopte in dit geval. Joram raakte snel out of book en kwam in een ingewikkelde stelling terecht met een uur minder. Zwart hield een overwegende stelling over en pareerde de witte tegenkansen. Een regelmatige overwinning voor de tegenstander was het resultaat. Tussenstand: 2-2.

Dit was het moment waarop ik me een beetje zorgen begon te maken over het eindresultaat. Joost stond goed, Sebas slecht, Sten had een moeilijke stelling en voor de dames leek remise het hoogst haalbare.

Best case scenario was dus eigenlijk een gelijkspel en daarvoor was een overwinning van Joost noodzakelijk. Die volgde gelukkig snel: “Na een Engelse opening werden de dames snel geruild waarna ik iets minder stond. Ik verdedigde nauwkeurig waardoor het mijn tegenstander niet lukte om zijn voordeel uit te breiden. Na nog wat stukkenruil vond ik een pionoffer om de zaken te compliceren in de tijdnoodfase. Ondanks dat mijn tegenstander nog tien minuten had, raakte hij het spoor bijster waarna ik gewonnen kwam te staan. Na de tijdnoodfase speelde ik het goede idee in de verkeerde volgorde, waardoor mijn tegenstander nog kansen had kunnen krijgen. Toen hij dit miste, zette ik hem mat.

Sten met zwart op bord 8: “Mijn Da5 in het Samisch werd niet al te ambitieus beantwoord met Da4. Ik had weinig keus en ruilde de dames om dan in ieder geval zijn paard van c3 te deplaceren. Toen wit vervolgens lang rokeerde, kon ik met tempo snel een aantal pionnen op de damevleugel naar voren gooien. Dit zag er veelbelovend uit. Zeker omdat er van de witte aanval op de koningsvleugel nog geen enkele sprake was. Ik had mijn aanval echter totaal verkeerd ingeschat en wit had een aantal goede verdedigingsmechanismes tot zijn beschikking die ik niet had gezien. De damevleugel werd vakkundig dicht geschoven door de witspeler en hij opende de aanval op de koningsvleugel. Toen het mij te heet onder de voeten werd, heb ik snel mijn koning geëvacueerd. Dit bleek nog net op tijd te zijn, want ik kon kort daarna de hele koningsvleugel afruilen. Hierdoor bleef een totaal gelijke stelling over, waarin de vrede al snel getekend werd.”

Sebas hield het nog aardig lang vol op bord 1: “Tegen GM Hausrath had ik in een rustige opening moeten blijven manoeuvreren. In plaats daarvan koos ik voor een ambitieuzer plan op de koningsvleugel. Dit gaf hem de mogelijkheid om sneller spel te krijgen op de damevleugel. Toen ik vervolgens een zetvolgorde verkeerd inschatte, belandde ik in een eindspel met een pion minder dat technisch verloren was. Dit speelde hij netjes uit.”

Martine speelde met zwart tegen Henk Temmink. Volgens mij is de opening die ze op het bord kreeg haar goed bekend met zowel wit als zwart. De stelling is nooit echt uit evenwicht geweest. Hooguit was de kans op een fout in het eindspel voor Martine iets groter, maar ze speelde het goed met als gevolg een remise. Dit bracht de stand op 4-4.

Achteraf had ik me misschien minder zorgen hoeven maken om het eindspel van Smaranda, maar bij Lisa was dit zeker niet het geval. Smaranda was als eerste van de twee klaar en liet ons blijven hopen op een gelijkspel. “Na een Franse opening was ik tevreden met mijn mooie paard op e5. Mijn tegenstander brak de stelling open met g5 en kwam goed te staan. Het eindspel maakte ik redelijk soepel remise.”

Lisa heeft vaak genoeg bewezen dat ze een eindspel kan keepen alleen is dit lang niet altijd tegen een IM. Ze stond achter in tijd maar wit begon steeds langer na te denken met een niet al te zelfverzekerde blik. De stelling was slecht voor Lisa, maar haar tegenstander leek het juiste plan niet te gaan vinden. Lisa over haar partij: “Ik kwam prima uit de opening. Ik koos na dameruil het verkeerde plan door mijn loper terug te trekken en mijn pionnen op de kleur van mijn loper te zetten. Toen de torens ook geruild werden, hield ik met allebei loper en paard en vijf pionnen een heel slecht eindspel over omdat mijn stukken heel passief stonden. Ik kon alleen maar verdedigen en gelukkig lukte het hem niet om de winst te vinden. Met drie keer dezelfde stelling kon ik remise claimen.” Opluchtinggg.

En zo zetten we onze 5-5 reeks weer voort! Met twee matchpunten voor het tweede team en zelf één matchpunt zijn we zeker niet voor niks naar het zuiden van Limburg gereden. Lisa en ik zijn al aan het broeden op de volgende tactische opstelling :-)

This post has been edited 1 time(s), it was last edited by Untagonklik on 12-10-2016 at 10:58.

Dat is een topprestatie!
De spelers van Voerendaal 1 hebben per bord een ratingvoordeel van ruim 100 Elo-punten gemiddeld.

__________________
Als je de Dame bent in het schaakspel, sla dan maar flink om je heen
(Zie ook Rekenvout 125)

Hier had uw verslag kunnen staan

Hoewel afgelopen zaterdag de tweede ronde was, was het het eerste optreden van Lisa en mij als teamleiders. Tijdens de eerste ronde genoten wij van het mooie Peru, waar ze overal schaakspellen verkopen en we zelfs schaakstukken decoratief op het dak van een statig gebouw hebben zien staan. Vergeleken met de achtereenvolgende uren die we daar regelmatig in de bus zaten, was de afstand tot Klimmen een kippeneindje ;-) Daar mochten we het opnemen tegen nogal wat emmetjes: een GM, drie IM’s en drie FM’s. Met onze eigen emmetjes in het midden hoopten Lisa en ik dat we de juiste tactische opstelling hadden bedacht.

Dat betekende dat ik zelf op bord 2 zat, waar ik met zwart mocht aantreden tegen Christian Braun. De partij duurde misschien net iets langer dan de heenreis. Een onnauwkeurigheid in de opening kostte me de partij. Wit had pionnen op d4 en e4 terwijl ik mijn pionnen op d6 en e6 hield. De onnauwkeurigheid zorgde ervoor dat ik geen d5 meer kon spelen, waardoor mijn tegenstander dit op een goed moment zelf kon doen. Hierna kon ik vrij snel opgeven.

David was er al snel om de score gelijk te trekken. Op bord 6 speelde hij met zwart tegen de jonge Ruud van Meegen. “In de Sveshnikov wil je altijd graag de zet ...f5 spelen, in sommige gevallen zelfs twee keer per partij. In de Benoni ligt dat wat genuanceerder en op het moment dat ik afgelopen zaterdag ...f5 speelde, had wit één kansrijke zet. Dit was echter ook zijn enige zet en toen hij die naliet was de partij snel voorbij.”

Vervolgens eindigden de partijen van Chiel en Joram vlak na elkaar. Chiel: “Vanuit de opening besloot ik een aanval met Dh4, Lh6 en Pg5 op te zetten. Deze was echter niet zo gevaarlijk, wat mijn tegenstander o.a. aantoonde door koelbloedig hxg6! terug te slaan waar ik eigenlijk hoopte dat een verzwakking van de pionnenstructuur noodzakelijk zou zijn. Ik kwam dus serieus in het nadeel, maar mijn tegenstander pakte niet direct door. Dit gaf me de gelegenheid om twee afzijdige stukken naar de koningsvleugel over te brengen en dat maakte een groot verschil: mijn aanval bleek daarna wel doorslaggevend.”

Ook Joram had een jong iemand tegenover zich, Valentin Buckels. Dat jeugdspelers snel spelen, klopte in dit geval. Joram raakte snel out of book en kwam in een ingewikkelde stelling terecht met een uur minder. Zwart hield een overwegende stelling over en pareerde de witte tegenkansen. Een regelmatige overwinning voor de tegenstander was het resultaat. Tussenstand: 2-2.

Dit was het moment waarop ik me een beetje zorgen begon te maken over het eindresultaat. Joost stond goed, Sebas slecht, Sten had een moeilijke stelling en voor de dames leek remise het hoogst haalbare.

Best case scenario was dus eigenlijk een gelijkspel en daarvoor was een overwinning van Joost noodzakelijk. Die volgde gelukkig snel: “Na een Engelse opening werden de dames snel geruild waarna ik iets minder stond. Ik verdedigde nauwkeurig waardoor het mijn tegenstander niet lukte om zijn voordeel uit te breiden. Na nog wat stukkenruil vond ik een pionoffer om de zaken te compliceren in de tijdnoodfase. Ondanks dat mijn tegenstander nog tien minuten had, raakte hij het spoor bijster waarna ik gewonnen kwam te staan. Na de tijdnoodfase speelde ik het goede idee in de verkeerde volgorde, waardoor mijn tegenstander nog kansen had kunnen krijgen. Toen hij dit miste, zette ik hem mat.

Sten met zwart op bord 8: “Mijn Da5 in het Samisch werd niet al te ambitieus beantwoord met Da4. Ik had weinig keus en ruilde de dames om dan in ieder geval zijn paard van c3 te deplaceren. Toen wit vervolgens lang rokeerde, kon ik met tempo snel een aantal pionnen op de damevleugel naar voren gooien. Dit zag er veelbelovend uit. Zeker omdat er van de witte aanval op de koningsvleugel nog geen enkele sprake was. Ik had mijn aanval echter totaal verkeerd ingeschat en wit had een aantal goede verdedigingsmechanismes tot zijn beschikking die ik niet had gezien. De damevleugel werd vakkundig dicht geschoven door de witspeler en hij opende de aanval op de koningsvleugel. Toen het mij te heet onder de voeten werd, heb ik snel mijn koning geëvacueerd. Dit bleek nog net op tijd te zijn, want ik kon kort daarna de hele koningsvleugel afruilen. Hierdoor bleef een totaal gelijke stelling over, waarin de vrede al snel getekend werd.”

Sebas hield het nog aardig lang vol op bord 1: “Tegen GM Hausrath had ik in een rustige opening moeten blijven manoeuvreren. In plaats daarvan koos ik voor een ambitieuzer plan op de koningsvleugel. Dit gaf hem de mogelijkheid om sneller spel te krijgen op de damevleugel. Toen ik vervolgens een zetvolgorde verkeerd inschatte, belandde ik in een eindspel met een pion minder dat technisch verloren was. Dit speelde hij netjes uit.”

Martine speelde met zwart tegen Henk Temmink. Volgens mij is de opening die ze op het bord kreeg haar goed bekend met zowel wit als zwart. De stelling is nooit echt uit evenwicht geweest. Hooguit was de kans op een fout in het eindspel voor Martine iets groter, maar ze speelde het goed met als gevolg een remise. Dit bracht de stand op 4-4.

Achteraf had ik me misschien minder zorgen hoeven maken om het eindspel van Smaranda, maar bij Lisa was dit zeker niet het geval. Smaranda was als eerste van de twee klaar en liet ons blijven hopen op een gelijkspel. “Na een Franse opening was ik tevreden met mijn mooie paard op e5. Mijn tegenstander brak de stelling open met g5 en kwam goed te staan. Het eindspel maakte ik redelijk soepel remise.”

Lisa heeft vaak genoeg bewezen dat ze een eindspel kan keepen alleen is dit lang niet altijd tegen een IM. Ze stond achter in tijd maar wit begon steeds langer na te denken met een niet al te zelfverzekerde blik. De stelling was slecht voor Lisa, maar haar tegenstander leek het juiste plan niet te gaan vinden. Lisa over haar partij: “Ik kwam prima uit de opening. Ik koos na dameruil het verkeerde plan door mijn loper terug te trekken en mijn pionnen op de kleur van mijn loper te zetten. Toen de torens ook geruild werden, hield ik met allebei loper en paard en vijf pionnen een heel slecht eindspel over omdat mijn stukken heel passief stonden. Ik kon alleen maar verdedigen en gelukkig lukte het hem niet om de winst te vinden. Met drie keer dezelfde stelling kon ik remise claimen.” Opluchtinggg.

En zo zetten we onze 5-5 reeks weer voort! Met twee matchpunten voor het tweede team en zelf één matchpunt zijn we zeker niet voor niks naar het zuiden van Limburg gereden. Lisa en ik zijn al aan het broeden op de volgende tactische opstelling :-)