DSC II heeft geen kind aan HMC II
Door Piet van Eijndhoven
Delft. De stad waar de Vader des Vaderlands werd vermoord. Waar de koninklijke familie haar grafkelders heeft. En waar HMC II zaterdag 17 december 2016 een wedstrijd speelde die de pennen van geschiedschrijvers niet in beweging zal zetten. Op deze grauwe dag werden we geruisloos naar de nederlaag gespeeld.
Enige beroering bracht nog het begin van de wedstrijd. Gert en Piet (ik) werden door de wedstrijdleider gedirigeerd naar respectievelijk bord 7 (Gert met wit) en bord 8 (ik met zwart). Dat had andersom moeten zijn, wisten Gert en ik zeker, we zouden dit keer van kleur ruilen. De wedstrijdleider was echter niet meer te vermurwen; ons wedstrijdformulier vermeldde inderdaad deze opstelling. Het was nog ingevuld en naar mij doorgemaild door teamleider Matthijs, die er dit keer niet bij kon zijn. Natuurlijk had ik het formulier enkel uitgeprint en niet gecontroleerd. Een communicatiestoornis of – nog onwaarschijnlijker – een foutje van Matthijs? Een onderzoekscommissie zal uitkomst moeten brengen.
Wat valt er verder te melden? Invaller Loek speelde een solide remise aan bord 5. Zijn beschouwing: “Ik kreeg een interessant subvariantje van het Skandinavisch tegen (2.. Pf6 en 5.. g6). Met 21.b3? in plaats van 21.c6! vergooide ik mijn voordeel en bood remise aan, zonder de teamleider te raadplegen, maar het was echt potremise.”
Joris speelde remise aan bord 1. Dit zegt hij er zelf van: “Mijn partij was niet superspannend. Na de opening zag ik niets beters dan dameruil, omdat ik meende dat zwart anders initiatief zou hebben. Vervolgens heeft er nooit echt iets ingezeten, zo leek het mij. Daarom leek remise mij een correcte uitslag.” Niks tegen in te brengen natuurlijk.
Tom kreeg al vrij snel remise aangeboden. Zijn tegenstander had met wit snel Dames geruild in het aangenomen Damegambiet en dan weet je het wel: safety first. Tom sloeg het aanbod af – doorspelen tot de laatste pion past meer bij hem – maar moest enige tijd later toch berusten in het gelijkspel.
Thomas leed een van z’n zeldzame nederlagen in HMC II. “Ik kwam in een opening terecht waar mijn tegenstander naar eigen zeggen een expert in is. Dat heb ik geweten! Ik treuzelde in de opening een beetje door te veel pionzetten te spelen, toen wilde hij dwars door mijn stelling gaan, ik hield zijn aanval tegen en probeerde te counteren. Het werd vervolgens een hele chaotische stelling waarin ik constant wel iets minder (b)leek te staan. Op een gegeven moment offerde ik een stuk in de hoop voldoende compensatie daarvoor te krijgen. Het werd echter gewoon een nul.”
Eén man deed wat terug. Jeroen speelde een instructieve partij in de hoofdvariant van de Caro-Kann (4…Lf5).
Gert speelde het Damepionspel, de Londen-variant. Hij liet het loperpaar aan zijn tegenstander, die steeds gemakkelijker spel had. Toen Gert de kans op de gelijkmaker verzuimde, werd het zwarte initiatief te sterk.
Zelf had ik me vanaf zet twee zitten verbijten toen mijn tegenstander het spel naar het Engels loodste. Aanvankelijk wist ik me nog aardig te redden en na dubbele torenruil had ik toch wel gelijk spel bereikt. Misschien iets proberen? Mijn tegenstander bewees dat mijn initiatief maar schijn was en dat m’n stelling toch net iets wankeler was dan de zijne.