Paul Koks
forumlid
geregistreerd: 10-09-2008
aantal berichten: 43
|
|
|
05-11-2008 08:28 |
|
Martin
Penningmeester
geregistreerd: 17-03-2003
aantal berichten: 2233
|
|
|
05-11-2008 11:25 |
|
Antoon Frehe
webcommissie
geregistreerd: 08-02-2006
aantal berichten: 109
|
|
Zoals Mopper al aangeeft is het nog altijd bijzonder om in het nationaal schaakgebouw te spelen. Het is de belangrijkste reden dat ik meteen ja zei toen mij werd gevraagd of ik nog een keertje in DSC7 wilde invallen. In totaal heb ik er een keer of 5 gespeeld. Hoe mijn score is geweest doet er inderdaad niet zo veel toe. Deze is van ondergeschikt belang. Bij het binnentreden van dit gebouw kan ik niet anders dan denken aan de nederlandse schakers van weleer die over dezelfde drempel naar binnen gingen. Hun jassen wellicht ophingen aan dezelfde kapstokken. Speelden met dezelfde stukken. Het materiaal is inmiddels zo oud dat je even nodig hebt om te bepalen of je met de witte of zwarte stukken speelt. En als het spelen een aanvang heeft genomen en de geest van het schaken het aanvankelijke ontzag voor de historie heeft verdreven, zijn daar altijd nog de kleine relikwieën die her en der staan opgesteld. Ik weet niet hoe het u vergaat maar mij leidt dit behoorlijk af. Blijf dan zitten achter je bord zou je zeggen maar dat kan ik niet. Ik moet opstaan en rondneuzen. Bij de meeste clubs is de entourage zodanig dat je, nadat je je benen hebt gestrekt, weer terugvlucht naar je bord. Hier bij DD is er gewoon teveel leuks te zien. Op het prikbord hangt een intrigerende mededeling. Er is een kamer te huur in het gebouw en hij kost 550 euro inclusief gas water en licht. Geweldig, je eigen kamer in het NSG. Je zou bijna je huwelijk opzeggen om noodgedwongen je intrek te nemen in de historie.
De partij die ik moest spelen verloor ik. Het is grappig te zien dat de computer er wederom gehakt van maakt. Daarom laat ik de laatste tijd die computeranalyse achterwege. Het is leuker om de emotionele ervaring in de stellingen te herinneren en deze niet verkracht te zien door kille rekenkracht. Ook nu weer zijn daar die typische computer conclusies. Je kunt nu beter Na5 spelen. En nu is het ook heel krachtig. En juist als ik het doe is het niet zinvol meer, zelfs slecht. En dan die scores. Het hupt van +2 naar -2 en weer terug. Mijn meest emotionele moment is het volgende:
Deze stelling kwam tot stand na 12... d6d5 13. e5. De overwegingen bij mijn 12e zet hadden te maken met de witte loper op c2. Onder omstandigheden kan deze slaan op h7. Het idee was dat als ik de witte e5 pion van zijn plek zou kunnen krijgen, dan zou ik zelf mijn loper naar f5 kunnen spelen met uitschakeling van dit potentiele gevaar. Wits 13. e5 had ik echter in mindere mate daadwerkelijk verwacht. Om een voor mij verder onbegrijpelijke reden week ik hier af van mijn plan 13... Bf5 en speelde na enig nadenken 13... c5? Het aardige is dat mijn tegenstander nu ruim 10 minuten deed over zijn 14e zet. En die volle 10 minuten zat ik te kijken naar 14. Bxh7. Niet dat het goed is, maar dat wist ik in die 10 minuten niet. Mijn verbijstering over mijn eigen onvoorzichtigheid terwijl mij plan, een zet eerder, juist gericht was tegen Bxh7, was voldoende om het rekenen mij verder onmogelijk te maken. 10 minuten heb ik zitten knoeien aan 14. Bxh7 Kxh7 15. Ng5+ Kg6 en verder. Toch werd 14. Bxh7 niet gespeeld en waarschijnlijk omdat ik nog 15... Bf5 ter verdeding van h7 heb na 14. Bxh7 Kxh7 14. Ng5+ Kg7 15. Qh5. Dit alles is echter niet zo relevant. Waar het om gaat is gierende emotie over zoveel onmacht tijdens het 10 minuten lange wachten.
__________________ Ignorance and envy will fuel rumors that get repeated until they morph into common knowledge. (dilbert)
This post has been edited 2 time(s), it was last edited by Antoon Frehe on 09-11-2008 at 14:51.
|
|
08-11-2008 21:20 |
|
|