DSC-H3 wint verrassend van RSC-Belgisch Park 1
Op 11 maart 2024 speelde DSC H3 uit tegen RSC-Belgisch Park 1. Aan het begin van de zesde ronde stond het Scheveningse team aan kop van klasse 1B. Deze maandagavond viel echter precies in een tentamenweek van de TU Delft, zodat de teamcaptain maar liefst vijf invallers moest opstellen, waarvan er twee voor het eerst mee speelden. Op alle borden hadden de thuisspelers een hogere rating dan het bezoekende team (gemiddelde ratings respectievelijk 1945 en 1866), dus wij waren blij verrast dat aan het eind van de avond een score van 2½-5½ op het wedstrijdformulier genoteerd kon worden.
Hiermee houdt het derde nog een theoretische kans op het kampioenschap in klasse 1B. Daarvoor moet het team in de laatste ronde op 17 april met veel bordpunten van hekkesluiter Haeghe Ooievaer winnen (goed mogelijk), terwijl DD2 hooguit remise mag spelen tegen Botwinnik 2 (minder waarschijnlijk) en Scheve Toren 1 moet verliezen tegen HSV 1 (daar is een wondertje voor nodig).
Op het tweede bord kreeg Kasper Uithof een London tegen zich. Hij was niet naar Scheveningen gekomen om een potje zielloos betonschaak te spelen en zette het bord meteen in de hens.
Op zet 10 is de London onherkenbaar gesaboteerd. Het zwarte paard op h5 bleef vijf zetten lang en prise staan, de witte loper op h4 maar liefst twaalf zetten lang.
Dit had enerzijds het gewenste effect (iedereen kwam kijken naar die stelling waarin vele zetten lang veel stukken in bleven staan) maar anderzijds had de tactisch erg moeilijke stelling een beetje het karakter van een Russische roulette, waarbij beide spelers nog verrassend veel correcte zetten wisten te vinden. Kasper was helaas de eerste die blunderde door een logische uitziende zet te doen. Daarna was de partij snel voorbij. Kasper laat noteren dat hij de variant die hij deze keer speelde niet zal herhalen.
Invaller Corniel Nobel won op bord zes vrij regelmatig. Zijn tegenstander offerde een pion in de opening, en gooide er in het middenspel nog wat materiaal tegenaan, maar dat bleek nooit voldoende:
Op bord 4 speelde Sander van Gennip met zwart naar eigen zeggen een "saaie" partij. Ondergetekende vond het eigenlijk wel meevallen: zwart offerde een pion in de opening en wit liet prompt toe dat het veld d3 bezet werd, terwijl de pion van d2 nog op zijn plek stond. Alle zwarte stukken (behalve de koning en de zwartveldige loper) kwamen een keer op het veld d3 staan, zodat wit niet kon rocheren en er eindeloos lang over deed om de damevleugel te ontwikkelen. Stokvis had nog wel een suggestie over hoe Sander de wurggreep nog iets strakker had kunnen zetten, maar ook dan zou het voordeel (voor een menselijke speler) waarschijnlijk niet doorslaggevend zijn en deze pot eindigde dus in remise.
Arjan Drenthen won met wit aan bord 1 in het middenspel een kwaliteit. Dat had genoeg moeten zijn voor een winst. Maar het lukte daarna niet om zijn stukken te activeren. De zwarte koning kwam zelfs doodleuk zijn stelling binnenwandelen om de pionnen op te eten. Een typisch nachtmerriescenario om te illustreren hoe moeilijk het kan zijn om een "gewonnen" stelling uit te spelen. Je kunt zomaar toch verliezen.
Jouke van Gosliga speelde op bord drie met wit een leuke partij tegen Cor Kanters: Een klassieke damegambiet ontspoorde toen ik bewust een pion weggaf op h2 met schaak. Daar stond tegen over dat ik e3-e4-e5 kon doordrukken en daarmee de loper op h2 insloot. Zwart kreeg de moeilijke keuzes tijdens de partij. Hij kon 3 pionnen krijgen voor de loper of proberen de loper te behouden. Hij koos voor een ingenieuze manier om de loper te behouden. Daarmee had ik de rest van de partij minstens 2 vijandelijke stukken pal voor mijn naakte koning staan. Ondertussen had mijn doorbraak in het centrum ook succes. Zwart had nog geen tijd gehad voor rokade en zo kon ik de zwarte koning opjagen. Waar mijn aanval punch had, had de zwarte aanval niets om het lijf. Deze avond lukte he mijn hoofd koel te houden, en vond ik de weg naar de overwinning.
Daarmee stonden we weer gelijk, maar in de drie resterende partijen was DSC aan de winnende hand.
Tom Broekhuizen liet zich met wit aan bord 7 in de opening door Tal inspireren. Daarbij ging het objectief gezien niet helemaal correct aan toe ("dramatisch", in de woorden van Tom), maar na veertien zetten had hij toch een uitstekende stelling, die hij vervolgens zonder fouten uitspeelde en bekroonde met een mooi mat.
David Boersma kreeg met wit aan bord 5 een open Siciliaan op het bord, waarin zoals gebruikelijk de aanval de beste verdediging is. Hij bracht met een doorbraak in het centrum zijn tegenstander aan het wankelen, er dreigde zowel stukwinst als een dodelijke koningsaanval. Zwart had meteen actief in het centrum terug moeten slaan maar speelde in plaats daarvan een passievere verdedigingszet waarmee hij prompt een stuk verloor. David speelde dit met nog maar weinig minuten op de klok goed uit en kon zo het winnende punt zeker stellen.
In de tijdnoodfase leek de (van oorsprong Duitse) tegenstander van David overigens niet goed bekend met de regels voor het noteren: hij stopte al met noteren toen hij nog bijna 10 minuten op de klok had. Ook nadat de wedstrijdleider hem erop wees dat hij door moest gaan met noteren hield hij daarmee na een paar zetten alweer mee op. David had eigenlijk de klok moeten stilzetten en er een punt van orde van moeten maken. Misschien deelt een arbiter een tijdstraf uit in zulke gevallen. Als David in tijdnood toch geblunderd en verloren zou hebben, dan zou een protest achteraf veel minder effectief zijn geweest. Lesje om te onthouden.
Op bord 8 speelde invaller Wytze met de zwarte stukken. In de London opening haalde ik de zetvolgorde door elkaar waardoor ik makkelijk een pion verloor voor weinig compensatie. Na wat inaccurate zetten in het middenspel kon ik mijn pion weer terugwinnen en stond zelfs beter met 2 tegen 3 pioneilanden. Vervolgens manouvreerde ik mijn paard naar een actief veld en kon dat uitbuiten door een pion te gappen. In het complex paard en pionnen eindspel wist ik mijn koning goed te activeren en een onstuitbare vrij pion te creëren.
