| DSC-H2 in wint van Rijswijk 1 |
     |
Na eerdfer dit jaar overtuigend kampioen te zijn geworden in de 1e klasse A, mochten wij dit seizoen in de hoofdklasse ten strijde trekken.
In ronde 1 bleek ons eigen eerste team een duidelijke maat te groot voor ons te zijn (1.5-6.5). Wel werden er 2 knappe remises gespeeld door Wim Kortis en Jorick Laan tegen respectievelijk Gert Legemaat en Ted Barendse. Noemenswaardig is ook zeker Bob Voogt die het lang volhield tegen de op papier veel sterkere Joost Michielsen. Helaas moest hij uiteindelijk het onderspit delven.
k speelde tegen Joost Michielsen, een internationaal meester, dat was wel een interessante uitdaging. Ik had zwart in een Aljechin en kwam onder druk te staan, maar ik verdedigde secuur. Zijn stukken stonden net even iets beter. Op een gegeven moment zag ik mijzelf genoodzaakt om materiaal te geven, een kwaliteit tegen een pion. Er ontstond een eindspel met materiaalverhouding toren tegen paard en pion, wat wel houdbaar was, maar in de praktijk lastig te spelen. Uiteindelijk na lange strijd verloor ik toch mijn partij.
In ronde 2 kruisten wij de degens met een andere pittige tegenstander: Rijswijk 1. Hoewel wij niet zo sterk voor de dag kwamen als ik gehoopt had, wisten wij dit team met overtuiging te verslaan.
Het sterke spel van Petra Randic en Jorick Laan was de basis voor deze overwinning.
Jorick: Op bord 3 speelde ik met wit tegen Frans Hoynck van Papendrecht
Ik had voorbereid om mogelijk tegen een van de hoogste spelers te spelen, maar Rijswijk 1 was niet op zijn sterkst opgesteld.
In de opening kreeg ik een pion cadeau en daarna speelde het vrij soepel. Op zet 25 had ik de beslissende zet Txg6 om daarna vrij snel de partij te winnen.
(FEN code van de stelling hieronder)
r4rk1/4q2p/2pb2pR/1p1p4/p4R2/2P1PNP1/PPQ2PP1/2K5 w - - 2 25
Dankzij een overwinning van Sicco bouwden wij onze voorsprong uit (2.5-3.5). Toen Bob er vanuit in eerste instantie een minder eindspel, het hele punt naar zich toetrok was het pleit beslecht.
Gedetailleerd:
Rijswijk 1 - DSC2: 3-5
1) J Bulthuis (2114) - T Bottema (2004): 1-0
2) A.G. Metz (1842) - W Evenhuis (1792): 0.5-0.5
3) F Hoynck van Papendrecht (1938) - J Laan (1923): 0-1
4) T.O.M. de Ruiter (1917) - B Voogt (1966): 0-1
5) B.W. van Zijl Langhout (2006) - A Bruschke (1881): 1-0
6) A Goudriaan (1900) - S.E. Verwer (1947): 0-1
7) H.F.A. van der Stap (1734) - P Randic: 0-1
8) J.P. Hulshof (1814) - J Hupkes (1895): 0.5-0.5
Blijkbaar had deze overwinning ons wat overmoedig gemaakt, want in de wedstrijd die hier op volgde ging bijna alles mis wat er maar mis kan gaan.
Wij speelden thuis tegen Botwinnik op maandag 20 november, een bijzondere duistere avond. Bij Martin ging het als eerste mis (0-1).
Ik speelde via zetverwisseling een opening die ik wel een aantal keer op het bord gehad had, maar wel al jaren geleden. Ik kon het me niet goed meer herinneren, maar kwam er desondanks wel goed uit. Eigenlijk bereikte ik een gelijke stelling met kans op een lange-termijn voordeel in de vorm van een verste vrijpion.
Op dat moment speelde ik helaas een optimistische ontwikkelingszet, in plaats van de geplande meer verdedigende zet. Daar zat een ietwat verborgen gebrek in, waardoor ik tactisch een stuk verloor en op slag op kon geven.
Op dit punt van de avond had ik nog goede hoop gezien de goede posities van Jasper Hupkes, Sicco en ondergetekende zelf, maar helaas was dit zo'n avond waarop nagenoeg alles misging. Ik had zelf ook een zware partij, dus ik kan helaas niet verslag doen van alle partijen.
Wim Kortis speelde een solide remise op bord 1. In mijn partij bleven lange tijd alle stukken op het bord. Ik kreeg na veel manoeuvreren een zeer goede stellingen en mijn tegenstander kon nog nauwelijks tegenspel ontwikkelen. Echter ik liet vervolgens veel kansen liggen en kon het voordeel niet verzilveren. NB. weer thuis liet stockfish mij zien hoe gemakkelijk dat eigenlijk was. Toen de tijdnoodfase naderde, deed mijn tegenstander een goed getimed remiseaanbod . Op dat moment zag ik niets concreets om op winst te spelen en besloot het maar aan te nemen.
Jorick Laan won knap van een hogere speler.
Ronde 3 speelde ik met zwart tegen Arno van der Lubben een van de hoogste tegenstanders. Gelukkig voor mij was mijn tegenstander te laat wat hem vrij veel tijd koste.
Die tijd had ik direct nodig want ondanks dat ik de moderne Benoni vrij goed ken wist mijn tegenstander het duidelijk nog wat beter. Ik kwam in de verdrukking, maar mijn tegenstander gebruikte daarvoor vrij veel tijd. Met de tijdsdruk bij mijn tegenstander kon ik op zet 23 de partij keren met de zet Lxh3. Dit werd niet goed beantwoord met Ta3 waarna ik gewoon nog een pion kon pakken met Lxg2 en uiteindelijk de partij winnen.
Ook Bob had het zwaar deze avond.
Bob maakte een tactische fout, waarop zijn tegenstander materiaal kon winnen. Die verzuimde dat en koos in plaats daarvan voor een voortzetting die hem positioneel voordeel opleverde. Even later stond Bob voor de lastige keuze om een pion te geven of een verdere verslechtering van zijn pionnenstructuur. Hij koos voor het laatste. Het dubbele toreneindspel wat daarop volgde, bleek verloren. Toen Bob in tijdnood ook nog een foute koningszet deed, kwam hij in een matnet terecht.
Ik had zelf een mooie positie in een variant van het konings-indisch waar ik goed bekend mee ben. Helaas verprutste ik mijn voordeel, wat wel ten koste van een pion tot stand was gekomen. Een 2e pionoffer om de controle te herpakken werkte helaas in mijn nadeel en ook ik kon niet bijdragen aan de score.
Ondanks deze onnodige nederlaag hebben wij toch een goed begin gemaakt aan het seizoen gezien het zware schema in de eerste rondes.
Wybe
This post has been edited 3 time(s), it was last edited by Ted on 10-12-2023 at 19:33.
|
