Na een aantal jaren van afwezigheid, had ik weer eens de gelegenheid om mee te doen aan dit mooie toernooi.
Het is me sinds emigratie naar Denemarken nog niet gelukt om op de juiste data in NL te zijn. Nu dus wel.
Het waren geen gemakkelijke partijen, maar blijkbaar was ik het kunstje nog niet verleerd en ik heb nu in de laatste vier keer kolderschaak waar ik aanwezig was, 3maal de titel gepakt en 1maal de finale overtuigend verloren van Walter Anema, toch met 5 titels een formidable kolder-legende.
ronde 1 Ik had wat mazzel doordat Sumit de variant niet geheel doorhad in de eerste playthrough. Dat leverde een vrij eenvoudig punt op, waar er in de zaal toch wel een aantal mensen zaten die de variant reeds kenden van het internet. Ik heb de variant nog eens nagezocht op chess.com. Blijkbaar heb ik een duckchess-speelsterkte van om-en-nabij 1900. Ik doe het ervoor.
ronde 2 Een formidabel eerbetoon aan een prachtig mens. Hulde voor deze variant, Corniel! Tegenstander Julian Oskam toonde zich zeer bekwaam in de variant en wist via kleine thematiek/dreigingen een voordeeltje te vergaren. De in Lars z'n omschrijving vergeten upgrade van dame naar amazone had hij toch echt wel goed onder de knie...Het hielp mijn inzicht in de stelling niet dat ik tussendoor op zoek moest naar een nieuwe klok omdat de batterij van onze het begeven had. Zou het dan toch een zeldzaam kolderverlies betreffen? Neen...Mijn tegenstander vergat dat pionnen achteruit kunnen slaan, dat kostte een volle dame. En even later nog een toren, omdat paarden ook horizontaal kunnen slaan. Die Arno wel echt in staat om de omringende stukken de beste versie van zichzelf te laten zijn. 11 seconden op de klok was genoeg voor mat. Phew.
Ronde 3 Lawineschaak. mist in de uitleg een kleine regel: als de lawine van de tegenpartij het einde bereikt, verlies je. (dus: als je eigen lawine gestopt wordt, verlies je; als je lawine de overkant bereikt en promoveert, win je). De wedstrijd in deze editie deed me erg denken aan de vorige keer dat ik deze variant gespeeld heb. Dat was tegen ons erelid Barendse. Ted keek destijds heel verbouwereerd toen ik hem verduidelijkte dat mijn handreiking (met het halve bord achterstaand) geen opgave betrof, maar een technische winst omdat ik geen pionzet voor de tegenstander kon uitvoeren. Zo ook ditmaal. Iets meer in controle had ik een stuk geofferd voor het vastleggen van 2 cruciale pionnen en soepele winst op dezelfde technische regel was mijn deel. Edoch dacht mijn tegenstander wederom dat ik opgaf waar ik de winst opeiste.
ronde 4 Tja. Richard Oranje, altijd een lastige tegenstander bij bepaalde koldervarianten. Ditmaal beging hij echter een foutje in het vroege middenspel en kon eigenlijk meteen opgeven. Nog goed teruggeknokt, maar het was too little, too late.
ronde 5 Lastige variant. De regels zijn eenvoudig genoeg, maar de implicaties ervan snel overzien. Lucien begreep de regels niet compleet, had het daarom niet naar zijn zin in de partij en dat was eigenlijk wel een beetje jammer. Uiteindelijk een oneven strijd van 6 tegen 2 kinderen beslecht met een keten-onderbreking.
ronde 6 Heel erg lastige ronde tegen Henrik. Regelmatig speel ik tegen hem in latere rondes van kolderschaak en met goede reden. Hij is hier goed in(!) Ik gaf op domme wijze een stuk weg, en dat terwijl ik nog wel gewaarschuwd was door mijn tegenstander...nuja, omdat mijn paralyzer wel erg diep in de stelling doorgebroken was, had ik genoeg tegenspel. Maar dat dan ook alleen door compleet toeval. Ik zag de goede zetten/plannen pas toen ze op het bord kwamen en niet preventief... Even leek ik mat te gaan, maar het schaakzettend stuk was paralyzed. Phew. Met de schrik vrijgekomen.
ronde 7 Een nieuw gezicht. Sander van Gennip. Aanvankelijk wist ik hem te truc-en en kwam een pion voor, met gelijke opties in hand. Dat bleef niet zo. Alle zeilen moesten bijgezet om niet keihard ingemaakt te worden. In zicht van de remisehaven, blunderde ik nog een belangrijke pion weg en was het ineens kansloos. Gelukkig overzag mijn tegenstander het plan om met koning/dame mat te zetten, evenals dat ik al een zet of 8 door mijn vlag was, voor nog maar eens een remise.
De Can-I finale bracht omstanders veel hilariteit met een a-pion die probeerde b5 te slaan, kon niet; probeerde b6 te slaan, kon niet. en toen die op a6 was aangekomen, speelde Jorick soepeltjes b7-b5. Ja, verdorie!
Vervolgens instaande dames links en rechts die niet ontdekt werden in dit geavanceerde spelletje zeeslag. Maar zodra er een beetje zicht kwam op hoe de stukken van tegenstander zouden kunnen staan, bleek het toch uit te maken dat ik dit spelletje al eerder gespeeld had. De winst kwam soepel binnen.
Hopelijk volgend jaar weer!
This post has been edited 1 time(s), it was last edited by Ivar de Hoogt on 07-12-2022 at 16:44.
|