Gehavend Vlaggenschip Messemaker 1847... problemen!
Delft, zaterdag 6 februari 2010
Ik schrijf wel eens meer dat het leven van een teamcaptain niet over rozen gaat, in deze ronde kwam het allemaal tegelijk! De eerste tegenslag kwam door de afzegging van de op deze dag jarige Paul van der Hoeven (proficiat Paul), Eduard van Dijk uit het 2e team heeft hem op voortreffelijk wijze vervangen. Zaterdag meldde Willem Westerveld dat hij wegens ziekte niet mee kon spelen (beterschap Willem), zie dan nog maar eens een vervanger te vinden op zijn niveau. Gelukkig was na vele telefoontje Kees Vellekoop genegen om in te vallen. Hij had het erg moeilijk tegen teamcaptain Jan Pieter Vos die ruim 300 elopunten sterke was en dus geen schande om hiervan te verliezen. Mijn team is een goed team, maar het wil dit seizoen niet erg meezitten, maar er komen nog drie ronden, dus&. Nog even wil ik het eerste team van Delft complimenteren met de vier "meiden", klasse dat zij de jeugd de kans geven om zich te ontwikkelen in dit sterke team. Lees hieronder de verslagen zoals de teamleden de partij hebben ervaren!
Ed Roering
Met zwart koos ik voor een openingsvariant die ik een aantal weken geleden nog goed had bekeken. Ik heb de variant echter nog nooit eerder op het bord gehad en had er voor vandaag niet naar gekeken. Het probleem is dan vaak dat je het nog wel ongeveer weet, maar ook zetten door elkaar kan halen. Dat deed ik nu ook, waardoor ik al na 12 zetten een slechte stelling had. Achteraf gezien was er toen al niet zo veel meer te redden. Mijn tegenstandster had er in ieder geval weinig moeite mee.
Kees Vellekoop
Het is zeker een eer om voor het Vlaggenschip gevraagd te worden, ik heb er alles aan gedaan om een punt of een remise binnen te slepen, maar tegen een tegenstander met meer dan 300 elopunten meer was het vechten tegen de bierkaai!
Frans Bottenberg
Ik heb mij geruime tijd nauwkeurig moeten verdedigen tegen wits ruimteoverwicht en aanvalskansen. Nadat ik het initiatief had overgenomen verzuimde ik enkele mogelijkheden om een voordelig eindspel te bereiken. Vlak voor de eerste tijdcontrole kon wit herhaling van zetten afdwingen, remise dus.
Ben van Geffen
De laatste tijd waag ik me zo nu en dan aan het Damegambiet. Met tot dusverre matige resultaten. Mijn jonge tegenstandster speelde zo'n zijvariantje waarvan ik kennelijk (nog) niet op de hoogte was. Na zo'n 10 zetten stond ik al slecht. Daarna schaakte ik eigenlijk heel goed en ik had zo tegen zet 25 reële remisekansen. Maar die gooide ik in één keer weer weg door op mijn 25ste zet dameruil aan te bieden. Wit was er als de kippen bij en won het eindspel vrij gemakkelijk. Een weggevertje.
Gert-Jan Ludden
Ik speelde het Damegambiet en het werd een positionele manoeuvreerpartij. Het evenwicht werd niet echt verbroken. In de tijdnoodfase speelde zwart het niet zo goed en wit behaalde voordeel. Vlak voor de tijdcontrole vergaloppeerde wit zich door de b-pion door te schuiven naar b6. Toen bleek het binnen enkele zetten snel remise door een geforceerde herhaling van zetten. Op de 38e zet Tb7 schaak had nog een lange partij kunnen worden waarbij ik nog een goede winstpoging had kunnen doen. Remise al met al een terechte uitslag.
Eduard van Dijk
Ik speelde een complexe Franse partij waarin de stelling dichtgeschoven zat en het lastig was een plan te vinden. Welswaar had ik mijn tegenstander van z'n rochade kunnen beroven, maar het leek wat gemakkelijker voor hem om zijn stukken naar de juiste velden te krijgen. Het gevolg was dat ik al rond zet 30 in hevige tijdnood kwam. Vanaf dat moment echter kon ik me losmaken en de stelling openen. Mijn torens werden actief evenals mijn loperpaar. Mijn tegenstander kon alleen nog passief afwachten en enkele zetten na de tijdcontrole ging het dan ook mis met hem en moest hij vanwege mat of groot materiaalverlies opgeven.
Arjan van der Leij
Vanuit een rustige opening kwam ik beter te staan. Misschien wel belangrijker was dat mijn tegenstandster en ex-teamgenoot Talitha Munnik in tijdnood kwam en ik voor de verandering niet. Die tijd kon ik goed gebruiken toen in een op het oog goede stelling zwart toch venijnige trucs bleek te hebben. Bizar was dat ik ondanks voldoende tijd zomaar een kwaliteit weggaf, maar dat dit, zo bleek ook uit de analyse, helemaal niet slecht bleek te zijn. Mogelijk was er een verdediging, maar in tijdnood was dit niet te vinden en zo stond ik na de tijdcontrole gewonnen. De vis moest nog wel op het droge worden gebracht, maar dat leverde geen grote problemen op.
Erich Karstan
In mijn partij accepteerde ik een geisoleerde pion, maar kreeg daarvoor een duidelijke ontwikkelingsvoorsprong. Er volgde een ingewikkelde strijd, waarbij zelfs driemaal dezelfde stelling op het bord kwam, zonder dat er remise geclaimd werd. Vlak voor de tijdcontrole maakte ik een ernstige inschattingsfout, waardoor ik in een slecht eindspel met iets teveel zwakke pionnen terecht kwam. Langzaam maar zeker moest ik terrein en materiaal prijsgeven en tenslotte belandde ik in een toreneindspel met een pion minder, dat mijn tegenstander perfect uitspeelde.
