| DSC1 verstevigt koppositie |
     |
Na vorige ronde kende DSC1 al ongekende weelde. Deze ronde deed het DSC-vlaggenschip daar nog een schepje bovenop door in Den Bosch concurrent HMC Calder 2 in een direct gevecht overtuigend te verslaan: 2½-5½
Een prima prestatie, daar de Bosschenaren twee jaar terug nog duidelijk te sterk voor ons waren geweest.
Het eerste staat nu 3 matchpunten los van de concurrentie. Een ongekende luxe, zeker in vergelijking met de afgelopen jaren! Over 3 weken wacht de 5e ronde, met de sleutelwedstrijd tegen het zeer sterke, doch tot nu toe teleurstellende LSG 2.
Op een mistige zaterdagochtend togen wij naar Den Bosch om daar onze koppositie te verdedigen tegen HMC Calder 2. Hoewel het eerste op papier beter is, wordt de wedstrijd nog altijd op hout gespeeld (ditmaal met plastic stukken, dat dan weer wel) en moesten wij aantreden tegen een jeugdig team vol getalenteerde spelers. Een écht jeugdig team met getalenteerde spelers. Waarom zeg ik dit? In de wedstrijdverslagen van onze tegenstanders worden wij nogal eens gekarakteriseerd als jeugdteam en al meermalen heb ik de opmerking "jullie zijn allemaal veel sterker dan jullie rating aangeeft" voorbij horen komen.
Welnu, de feiten. Van ons team (9 man exclusief invallers) zijn reeds vier mensen afgestudeerd en staan twee mensen op het punt dat te doen. Verreweg de meesten hebben geen last (gehad) van langstudeerboetes of instellingsafhankelijk collegegeld, niet omdat ze zo kort stude(e)r(d)en maar omdat zij daarmee al in een ver verleden begonnen. Twee mensen zijn al aan hun tweede baan bezig of gaan daarmee binnenkort beginnen. We arriveerden gisteren met drie auto's in Den Bosch, waarmee we ruim boven het KNSB-gemiddelde zitten. Drie mensen uit het team wonen samen, een ander heeft dat ook al gedaan, er wordt niet meer aangeklooid en erop los gescharreld maar dates zijn serieus, de jongste is inmiddels ook op een leeftijd dat ze in de weekends stad en land afreist om te voldoen aan schoonfamiliale verplichtingen en de vragen "wanneer gaan jullie trouwen" en "wanneer willen jullie kinderen" worden tijdens het diner niet meer geschuwd. We lachen nog (te) hard om 'Mannen van een zekere leeftijd', maar ondertussen zien sommigen als een berg op tegen de leeftijd van 30, die met rasse schreden nadert. Een aantal teamleden brengt hun stem uit voor de Top 2000 (oud) en als ons stemgedrag representatief was geweest was niet Queen op 1 geëindigd maar The Who (met Baba O'Reilly - nog ouder). De teamcaptain slikt medicijnen tegen haaruitval, na het eten wil iedereen tegenwoordig "naar huis", de ontwikkelingen rond de inkomensafhankelijke zorgpremie en scheefwonen worden door sommigen met argusogen gevolgd, er wordt soms gepraat over huizen kopen en als klap op de vuurpijl verhuist er binnenkort iemand naar Zutphen.. We worden dus oud, al zitten sommigen nog in de ontkenningsfase.
Talent? Sommigen hebben nooit écht talent gehad, en de rest is de lift uitgesprongen op de etage van de tweede klasse KNSB. Nee, dan HMC 2. Vier jonge gassies, rating 2100 of even een terugval: dat zijn nou talentjes. Goed voorbereid, tactisch verschrikkelijk scherp, dat werk. Eén van hen ging mee eten en bleek vijftien, maar liefst twaalf jaar jonger dan de oudsten uit ons team. Dat talentvolle jeugdteam blijken wij dus niet te zijn, een studententeam zijn we ook bepaald niet meer en daarmee komen we in een identiteitscrisis: wat is DSC1 dan wel?
Misschien doe ik deze ontboezeming niet op het juiste moment (we staan immers bovenaan en de mythe van een talentvol jeugdteam zou ons helpen), maar ik voel me geroepen deze luchtbel door te prikken. We zijn én niet jong én niet getalenteerd, we zijn alleen nog niet zó oud als het tweede. En o ja, in tegenstelling tot wat veel tegenstanders denken zijn vier vrouwen in je team vooral leuk voor het uitzicht en anders slechts als je houdt van een stevig potje discussiëren (lees: crises managen).
Kortom, voor niet-meer-zo-getalenteerde schakende twintigers/bijna dertigers is de vraag waarom we ons nog een aantal keer per jaar op de 64 velden begeven een vrij existentiële. Toegegeven, om 9.30 uur op een regenachtige zondagochtend verzamelen op een achterafgelegen parkeerterrein om met Heren 28 of Dames 39 een kansloze voetbal- of hockeywedstrijd te spelen in pak 'm beet Pijnacker of Wateringen is ook niet alles, maar dan ben je met een uurtje of zes wel weer klaar. Dit in tegenstelling tot een gemiddelde schaakwedstrijd in Den Bosch, Sas van Gent of Voerendaal, waarbij je blij mag zijn als je totale dagbesteding aan een vijftien zetten durend niemendalletje binnen de twaalf uur is gebleven. Daar gaat weer een kostbare dag van je weekend die je aan je grote 'hobby' hebt opgegeven, omdat je zo nodig nog een paar potjes per jaar "op dit niveau" (wat dat ook wezen mag) wil spelen.
Ondanks al het bovenstaande willen mensen graag voor DSC1 spelen en blijft het best gezellig. De sfeer is al jaren goed (de dames zijn stuk voor stuk schatten), teamborrels en kerstdiners vieren hoogtij en de mensen blijven elke ronde komen, dus kennelijk doen we iets goed. Misschien vinden we het wel gewoon leuk! En nu staan we opeens bovenaan. Of om met de woorden van de grootste open-deur-intrap-coach uit de Eredivisie te spreken: "the strength of the team is the team". Zelfs als non-playing captain had ik dan ook zin in onze uitwedstrijd in Den Bosch.
In speelzaal 'De Biechten' was het een drukte van belang. Niet alleen wegens het Sinterklaasfeest in de hal, maar ook vanwege de 7 HMC-teams (inclusief onderbondteams) die een thuiswedstrijd speelden. Zo speelde meesterklasser HMC 1 tegen het eerste team van Voerendaal in een wedstrijd waar vele titelhouders acte de présènce gaven, terwijl op bord 8 van HMC 7 nog een jeugdspelertje in paniek raakte omdat hij een remiseaanbod kreeg en niet wist wat dat was.
Het is best leuk om al die toppers te zien spelen, maar de ambiance van de eredivisie van het Nederlandse schaken is helaas een beetje troosteloos. HMC biedt op deze manier tenminste nog een podium voor haar talenten, maar bij Voerendaal kun je slechts als je goed kijkt tussen alle betaalde (voornamelijk Duitse) krachten nog net een paar (oud-)Limburgers ontwaren aan de laatste borden. Het publiek bestaat daarbij voornamelijk uit schakers die hun eigen partij al hebben afgerond.
Dit klinkt heel negatief, maar de ambiance was prima. Ik kwam veel oude bekenden tegen en in de (zeker voor een buurtcentrum) gezellige bar was het een middagje goed toeven en snelschaken met biertjes erbij; dat zoekt de niet-getalenteerde schakende twintiger!
Ook op de borden was het feest, althans voor ons. Vooraf was ik nog niet gerust op een positieve uitslag. HMC 2 had de vorige ronde immers knap gewonnen bij LSG 2, voorafgaand aan de competitie de gedoodverfde favoriet. Tevens was ons spel tegen Stukkenjagers 2 nou ook niet bepaald aanleiding geweest tot enig optimisme. Niettemin werd ik bij het aanhoren van de paringen een stuk positiever. Joris Broekmeulen bleek afwezig, terwijl een aantal paringen uitvielen zoals ik had gehoopt (onze sterkste spelers Marco en Joram kwamen met hun positionele stijl tegen HMCs grootste talenten).
Ook het wedstrijdverloop zat mee. Aan het eerste bord kreeg Bram van der Velden Thomas Mollema als tegenstander. Bram speelde actief, koos al snel de aanval en toen Mollema niet goed verdedigde en vervolgens een toren blunderde (in een overigens al zeer slechte stelling) had Bram al binnen twee uur spelen de winst te pakken. Een overwinning waar niets op af te dingen leek, maar in de analyse bleek dat zwart bij een correcte verdediging wit nog tot zeer nauwkeurig spel had kunnen dwingen.
Een halfuurtje later werd de voorsprong verdubbeld. Marco had veel tijd gebruikt tegen Lars Vereggen, maar was een zeer diepe positionele pot aan het spelen. Ik was nog even bang dat er tactisch wat fout zou gaan, maar echt sterke spelers als Marco rekenen hun plannen ook nog volledig uit. Toen Marco de 40 zetten haalde en een goed paard tegen een slechte loper had, werd het tweede punt rap bijgeschreven.
HMC deed iets terug op het laatste bord. Brent Burg had met 1.b4 geopend en hoewel Martine veel tijd gebruikte, zette ze haar partij goed op en mocht ze wellicht op een voordeeltje bogen (als ik de spelers goed heb begrepen). Helaas begon het tijdverbruik haar daarna op te breken en Martine beging een aantal onnauwkeurigheden, waarmee het eerst weer gelijk werd en wit daarna de druk kon opvoeren. Dit werd Martine te veel; 2-1.
Sebastiaan deed aan bord drie een goede poging om schlemiel van de dag te worden. In een positioneel strak opgezette partij maakte hij twee pionnen buit en de winst leek ondanks het ongelijke lopereindspel een kwestie van tijd. Niettemin liet Sebastiaan de partij bijna in remise verzanden en rond zet 55 had hij nog 1 minuut 30 over tegen 1 uur 45 minuten voor tegenstander Senders. Toen ik een zichtbaar balende Sebastiaan (die ervan overtuigd was dat de stelling remise was) maar wilde influisteren dat hij maar remise moest aanbieden blunderde zwart alsnog en ging Sebastiaan er met de winst vandoor. In de analyse bleek overigens dat de stelling toen alweer gewonnen was, maar Sebastiaan had de winstvariant niet gezien. Als telt niet in de sport, dus 3-1!
Iets later haalde Lisa het eerste matchpunt binnen. Na de opening stond ze niet zo lekker en bleef ze maar zetjes doen, in de overtuiging dat haar tegenstander nog wel een fout zou maken. Ze dacht namelijk dat ze tegen een invaller speelde en was achteraf dan ook aangenaam verrast dat haar tegenstander een 2200-rating had. Dat laat onverlet dat deze rond zet 35 inderdaad een foutje maakte, een stuk weggaf en daarmee later ook de partij.
Joram had zijn partij weer eens zeer positioneel opgezet. Kleine zetjes, stukken net ietsje beter, tegenstander geen aanknopingspunten geven, stelling dreigen te openen, op het moment dat iedereen denkt dat je dat gaat doen nog even wachten en je stukken nóg iets beter zetten omdat je tegenstander toch geen kant op kan, ruimte pakken, stelling openen, materiaal winnen... en dan alsnog de eeuwig schaak-counter toelaten. Joram kon er gelukkig nog wel om lachen en haalde en passant wel de matchpunten binnen.
Smaranda kwam via een ongebruikelijke zetvolgorde in een gesloten stelling terecht en was tot een uur na de tijdcontrole bezig met manoeuvreren. Daar bleek ze wel iets beter in dan haar tegenstander Eric de Moor, nestor bij HMC 2 ("ik leer die jochies in ons team hoe ze moeten omgaan met vrouwen"). Vervolgens sloot ze een witte loper op, opereerde dus feitelijk met een stuk meer en opende vervolgens de stelling: 5,5-1,5.
Het slotakkoord was voor HMC. Frank vd Put had Talitha al na een zet of tien in een wurggreep. Talitha had daarmee een stelling die ik zo vaak heb: slecht, heel slecht, maar net niet slecht genoeg om op te geven. Dat ging zo zes uur door, maar het resultaat bleef een nul. Leuk spel, dat schaken.
De aanval van de nummer twee is daarmee afgeslagen en DSC1 gaat nu met 8 mp aan kop in poule 2C. Dit werd gevierd met een diner in de plaatselijke pizzeria. Dat was althans het idee; na een uur ronddwalen in de regen bleek het toch lastig om tijdens het culinaire spitsuur voor 12 personen een eetgelegenheid te vinden, maar ook de spareribs waren goed te doen.
Doordat ook HWP/Sas van Gent verloor werd de voorsprong uitgebreid tot drie matchpunten. Niettemin zijn er nog vijf wedstrijden te spelen en krijgen we nog een aantal sterke teams voor de kiezen. Over drie weken wacht alweer LSG 2, vooraf de gedoodverfde favoriet in de poule. Zij zijn slecht begonnen maar speelden gisteren alweer een normale 4-4 tegen het ook niet misselijke Pion 1. Vol aan de bak dus, maar als de sfeer ook na dit verslag nog even goed blijft heb ik er alle vertrouwen in!
Een zeer tevreden teamcaptain.
| | HMC Calder 2 | 2089 | - | DSC1 | 2170 | 2½-5½ |
|---|
| 1 | Thomas Mollema | 1957 | - | Bram van der Velden | 2148 | 0 - 1 | | 2 | Frank van der Put | 2177 | - | Talitha Munnik | 1987 | 1 - 0 | | 3 | Justin Senders | 1896 | - | Sebastiaan Smits | 2183 | 0 - 1 | | 4 | Lars Vereggen | 2095 | - | FM Marco Gähler | 2309 | 0 - 1 | | 5 | Mischa Senders | 2101 | - | Joram op den Kelder | 2286 | ½-½ | | 6 | Eric de Moor | 2036 | - | WIM Smaranda Padurariu | 2185 | 0 - 1 | | 7 | Dick Schenkeveld | 2207 | - | Lisa Hortensius | 2115 | 0 - 1 | | 8 | Brent Burg | 2244 | - | Martine Middelveld | 2150 | 1 - 0 |
This post has been edited 2 time(s), it was last edited by jpfox on 26-11-2012 at 10:55.
|
Leuk verslag!
