Steven van der Weele overleden

Naar nu blijkt is 4 dagen vóór zijn 88e verjaardag ons trouwe lid Steven van der Weele overleden; hij is inmiddels in besloten familiekring begraven.

Steven van der Weele

Met veel plezier denk ik terug aan Steven van der Weele. In september 2003 (wat is dat dan al weer lang geleden) had ik een dubbel interview met Steven en Paul (Platzek, ook overleden).

Het was een goed en lang gesprek, waardoor ik beide heren goed heb leren kennen. Nadat hij (ik meen in 2007, maar het kan ook al weer langer geleden zijn) bij een val zijn heup brak, ging het lichamelijk minder met hem. Toch bleef hij komen. Lopend met een stok.

Ik vind het spijtig dat hij er niet meer is. Maar ik ben er van overtuigd dat het goed is zo. Steven heeft een mooi leven gehad. Maar hij miste z’n vrouw, al weer een flink aantal jaren. En ook ook zijn vrienden die hem een voor een ontvielen. In 2003 zij hij zelf over z’n leven: “Het worden is doorgestreept (..)”. Nu is het klaar. De herinnering blijft, en die is goed, heel goed...

__________________
stukken in het gras

ik zag stukken in het gras - en paarden grazen
en een zwarte dame
ik hoopte - dat jij het was

Een zeer, zeer droevig bericht.

Ik sluit me aan bij de vorige woorden; optimistisch, humor zijn woorden die Steven kenmerkten, en die eigenschappen maakten hem tot een zeer gewaardeerd DSC lid.

Zijn afwezigheid op DSC zal een gemis zijn, mooie herinneringen zullen blijven.

Jammer, mijn deelneming. Maar zoals hij vaak vertelde aan de bar, met zijn relativerende humor "ik leef al in geleende tijd".
Ik kwam hem wel eens tegen op de Sebastiaansbrug en dan zei hij tegen mij: je hoeft niet met mij mee te lopen,we zien elkaar weer in de speelzaal, want zijn wandeltempo was de laatste jaren als een voetbal-herhaling in slow-motion.
En op de terugweg liep hij nog een eind om, via de Hambrug, omdat de Sebastiaansbrug een te grote hindernis bleek.
Wat een doorzettingsvermogen!
Hij deed regelmatig aan praatschaak, volgens mij vond hij het wel leuk als dan de halve zaal "ssssstt" riep.

__________________
Mopper

Bezoekjes aan Steven leverden mooie en leerzame verhalen op van een intelligente, vriendelijke man die ook echt wat te vertellen had en dat veelal met humor deed.

Hij was behalve schaker (en kunstenaar) een collega-pianist die - heel typerend - wekelijks, en aan het einde tweewekelijks in het bejaardentehuis liedjes ging spelen "voor die ouwetjes, dan hebben ze ook nog wat".

Ik had graag nog meer gehoord.

__________________
http://inargenti.nl voor mijn muziek ♪

Ja, het spijt me dat te horen.
Ik mocht hem graag, en hij had altijd vriendelijke woorden voor zijn tegenstander.

__________________
Als je de Dame bent in het schaakspel, sla dan maar flink om je heen
(Zie ook Rekenvout 125)

Steven overleden....een mooie herinnering.

Het is toch waar, Steven is overleden. De geruchten gingen al een tijdje. Ik vind het jammer dat ik niet echt afscheid van hem heb kunnen nemen. Dat kan natuurlijk ook bijna nooit, zelden kondigt iemand zijn dood aan.
Naast alle opmerkingen, kwinkslagen etc. die hij meermalen herhaalde tijdens of na schaakpartijen, voorbeelden hoef ik niet te geven, iedereen kent ze wel, blijft één verhaal me altijd bij.
We hadden ons jaarlijkse BBQ met het achtste, een jaar waarin Steven meermalen bij ons ingevallen was, een jaar ook waar hij vele punten voor ons gescoord had. Ook die avond speelde Steven vele nummers van zijn repertoire op piano. Uiteindelijk zaten we rondom het kampvuur, ver na twaalven, het gehele team was nog aanwezig, liederen werden gezongen, drank was in de man. Plotseling nam Steven het woord, hij had ieders aandacht. Eigenlijk, begon hij, heb ik een totaal mislukt leven! ......Er viel een diepe stilte, wij dachten die schiet vol, tranen zullen volgen.........om er met een grijns aan toe te voegen.. ..Ik ben mijn hele leven niet vreemd gegaan.
Bulderend van het lachen verstoorden wij de nachtrust van velen. Volgens mij valt het met dat mislukte leven van hem wel mee.

__________________
www.zonderland.nl

Op een mooie pinksterdag

Diezelfde avond speelde hij bij Herman zijn liedjes op de piano. Samen deden we "op een mooie pinksterdag" en we hadden een geweldige avond. Met een deken om zijn benen ging hij door tot minstens één uur. Het jaar daarop dronk hij een halve fles van mijn VSOP Remi Martin op, die hij zeer goed kon waarderen. En dat hij daarna in de badkamer gevallen was, kon hem eigenlijk niet schelen. Een leuke avond in geleende tijd kon hij altijd waarderen. Zeker als er ook nog mooie jonge vrouwen in de buurt waren.

This post has been edited 2 time(s), it was last edited by Rene Poots on 01-07-2010 at 21:12.