DSC-H3 struikelt over Scheve Toren 1

Op maandag 13 november ontvingen wij het team Scheve Toren 1 uit Pijnacker, enigszins hoopvol dat we weer twee matchpunten zouden gaan scoren. Het pakte anders uit.

Aan bord 3 ging het al snel mis voor Jouke: Typisch gevalletje.. soms kan je beter helemaal geen theorie kennen, dan dat je het half kent. Zo stond ik na 12 zetten op het oog heel erg slecht. Maar ik wist dat ik in deze variant tot dusver de beste zetten had gespeeld. Ik moest alleen nog 2 extra zetten vinden voordat al mijn problemen opgelost zijn. Daarna zou het makkelijk schaken worden in een gelijke stelling. Maar wat waren die laatste 2 zetten ook al weer? Ik moest voor het eerst tijd gebruiken in de partij. En ik koos de verkeerde voortzetting. Wit had het materiaal en de compensatie. Ik keek nog even na de stelling en constateerde dat het hopeloos was.

Daarna ging het kort na elkaar mis op borden 5 en 6. Aldus Brent (bord 6):
Mijn opening was vooral puzzelen naar hoe ik mijn stukken wilde ontwikkelen. Het grote vraagstuk zat daar hoe ik met het veld d5 om zou gaan, omdat een zwakte was in de zwarte stelling. Echter kreeg ik nooit goed grip op dat veld, en na een blokkerende zet van mijn tegenstander ben ik een ruilactie begonnen waar ik niet meteen goed uit kwam. De tegenstander kon snel gebruik maken van een open c lijn om de torens mijn kamp binnen te krijgen. onder de druk speelde ik een foutieve f3 pionzet die de partij meteen beeindigde.

(Een samenvatting van de partij van Ariël zal aan dit verslag worden toegevoegd zogauw het beschikbaar zal zijn.)

Daarna was het de beurt aan Ahmad (met zwart aan bord 7) om de handdoek in de ring te gooien: Voor mij was het al met al een beetje een teleurstellend spel. Mijn tegenstander speelde een Rossolimo, en een superstille/vervelende en positionele versie daarvan. Hij was me te slim af en uiteindelijk maakte ik een positionele blunder waarbij ik de lichte velden en het spel opgaf. Wat echt een verrassing was, was dat mijn tegenstander na de partij bekende dat hij zich goed had voorbereid op een Sveshnikov anti-Siciliaans, omdat hij wist dat velen van ons die speelden. Hij was ook zwaar underrated omdat hij sinds zijn jeugd niet veel wedstrijden had gespeeld, dus ik verwacht een flinke berg ELO te verliezen. In het wedstrijdverslag op de website van Scheve Toren wordt aan deze partij extra aandacht gegeven.

Aan bord 2 kwam David (ondergetekende) prima uit de opening. Objectief (d.w.z. volgens Stockfish) stond het precies gelijk, maar de pionnenstelling was erg asymmetrisch en subjectief dachten spelers en toeschouwers dat dit beter voor wit moest zijn: wit zou op de lange termijn twee gevaarlijke vrijpionnen op de damevleugel naarvoren gaan schuiven. Maar het was ook verleidelijk om de koningsvleugel open te breken om daar de zwarte koning aan te vallen. David probeerde iets in die richting maar dat pakte volledig verkeerd uit en moest na een korte schermutseling vaststellen dat hij teveel materiaal vergokt had en gaf op. Hiermee stelde De Scheve Toren de winst veilig.

Daarna werd onze eer nog enigszins gered doordat de drie resterende partijen wel in ons voordeel eindigden.

Aan bord 8 deed Henk (van den Belt) uiteindelijk goede zaken met de witte stukken: Wit werd verrast door een koningsaanval. Daarbij creëerde de witspeler voor zwart een vrijpion op de andere vleugel. Zwart rokeerde niet en offerde op zijn beurt de f -pion. Na afruil van de meeste zware stukken stond het weer gelijk. In tijdnood verloor zwart een pion en gaf op.

Aan bord 1 overspeelde Mees met zwart zijn tegenstander volkomen (zo zag het er althans vanuit mijn ooghoeken uit) maar hij vatte het heel bescheiden samen als: Mijn tegenstander ruilde naar een slechter eindspel, en nam ook veel tijd.

Aan bord 4 ging de strijd het langste door, en dat ging gepaard met enig drama. Gelukkig trok Kasper (met wit) uiteindelijk aan het langste eind: Na een moderne opening bleven de stukken lang op het bord. Ik werd uiteindelijk toch te ongeduldig en forceerde op de verkeerde manier een uitbraak uit de impasse. Nadat ik nog in de opening meer ruimte en activiteit leek te hebben, bleek na het ruilen van de eerste stukken mijn tegenstander toch beter te staan. Dat ontwikkelde zich door naar een verloren dubbele-toren-eindspel (computer: -6.0), met twee pionnen minder. In wederzijdse tijdnood (ik had op een gegeven moment nog 5 seconden op de klok), besloot mijn tegenstander één van de twee torens af te ruilen, maar deed dat op een ongelukkige manier waardoor mijn vrijpion erg gevaarlijk werd. In de paniek die daarop volgde, wist mijn tegenstander daar niet goed mee om te gaan, en moest zijn toren geven voor mijn inmiddels gepromoveerde vrijpion. Het daarop volgende eindspel (T+p vs 4p) wist ik daarna gecontroleerd tot een goed einde te brengen. Een zeer gelukkige overwinning, maar die tellen ook!

Daarmee werd het eindresultaat 3-5: nul (0) matchpunten in plaats van twee (2), maar wel drie (3) bordpunten, waarvan er twee (2) gescoord zijn door invallers. We hadden onze dag niet, zullen we maar zeggen, en we zijn vast van plan om de standaard die we in de eerste ronde tegen Botwinnik hadden gezet (drie remises, vijf overwinningen) in de de komende wedstrijden weer op te pakken.