DSC5 verslaat HSV 1 op de lage borden
DSC5 heeft in eigen huis HSV 1 - dat eerder nog 4-4 speelde tegen concurrent DD 3 verslagen. Op de vier top-borden bleven de partijen in evenwicht, de onderste vier borden werden door Delft gewonnen: 6-2.
Als eerste was Diederik van Heijgen klaar. Hij liet met wit een theoretische variant toe waarbij zwart zetherhaling kan afdwingen.
Niet veel later bracht Sofya Blanter DSC op voorsprong. In het late middenspel dat kansen bood op afwikkeling naar velerlei complexe eindspelen met kansen voor beiden, gaf haar tegenstander een loper weg. Dat was wat veel van het goede.
De voorsprong werd verder verruimd doordat Corniel Nobel het gambiet van zijn tegenstander weerlegde, waarna hij niet alleen de pion, maar ook het betere spel had. Wit probeerde er nog wat van te maken, maar dit kostte tot twee keer toe een pion en daarna ook nog een kwaliteit. Na een schijnoffer gingen alle zware stukken van het bord en stond het 2½-½.
Naast Corniel speelde teamleider Arnt Veenstra een zeer overtuigende partij. Zijn tegenstander had een zwakte op d6 en Arnt plantte daar zijn dame ondersteund door een paard, ten zijn loperpaar. Zwart spartelde, maar kon torenverlies niet voorkomen.
Kees van der Meer kwam met een klein plusje uit de opening maar wist dat niet uit te bouwen. Een eerder remise-aanbod had hij afgeslagen maar na wat minder vruchtbare pogingen werd de vrede alsnog getekend: 4-1.
Je zou kunnen verwachten dat bij HSV alles op alles zou worden gezet om een matchpunt mee haar huis te nemen. De tegenstander van Peter Lode dacht daar kennelijk anders over. Hij bood in een speelstelling met kansen voor beide zijden remise aan. De winst was een feit: 4½-1½.
Gert-Jan Baas had ondertussen een kwaliteit gewonnen en zijn tegenstander behoorlijk in de tang. Zijn tegenstander probeerde nog een tegentruc, maar deze werkte duidelijk niet. Het was Gert-Jan die met een dodelijke paard-vork zijn tegenstander tot opgeven dwong.
De jarige Jan-Pieter de Vries zwoegde op dat moment als laatste nog op bord 1. Hij had een toren een pion voor twee paarden in een tweesnijdende stelling. Beide spelers hadden een vrijpion op de b-lijn, en koningen die redelijk centraal stonden. De lichte stukken van wit werkte beter samen dan de zwarte stukken, maar de kansen op een tweede vrijpion waren duidelijk groter bij zwart. Ook de resterende tijd was duidelijk in het voordeel van zwart.
Helaas voor de jarige gaf wit het niet cadeau, en na secuur spel wist wit af te ruilen naar een remisestelling.
