KNSB-Bekerteam schlemielig ten onder tegen Philidor
In Leiden speelde DSC gistervond voor de KNSB Beker tegen een op papier ongeveer gelijkwaardig Philidor Leiden. Het bekerteam leek aanvankelijk goed uit de startblokken, maar ging uiteindelijk op schlemielige wijze ten onder: 2½-1½
De ‘voorbereiding’ was wat chaotisch, want zowel Bram als Ciprian belde de captain op maandag op niet fit te zijn. Bram lag met koorts op bed, dus die werd vervangen door ondergetekende. Later belde ook Ciprian, maar toen het lastig bleek een vervanger te vinden, kon hij gelukkig toch spelen.
Na de opening stond Lisa ogenschijnlijk prima. Zwart had weliswaar tegenspel, maar wit leek zwart op te kunnen zadelen met een vervelend gat op d5. Lisa gaf na afloop aan dat ze dacht dat dat remiseachtig zou zijn, en speelde het anders. Hierin zag ze de wonderbaarlijke zet 
f6-c3! (en prise) over het hoofd. Lisa kon niet pakken op straffe van mat, dus wist zwart zich te bevrijden en in het voordeel te komen. Uiteindelijk resulteerde dit in een toreneindspel met ongelijke lopers en een minuspion voor Lisa. Dit wist zij keurig remise te houden (ondanks erg weinig tijd!), mede doordat zwart zijn toren op een gegeven moment op h2 liet insluiten. Maar anders was het vermoedelijk ook remise.
Aan bord 2 speelde Ciprian een originele en sterke partij. Als het goed is gaat hij hem hier nog plaatsen, maar ik zal alvast een impressie geven. Wit speelde de opening tam, dus greep Ciprian meteen het initiatief met een Wolga- of Blumenfeld-achtig pionoffer. Ik vond de stelling lastig in te schatten, maar hij had in ieder geval voldoende compensatie nadat wit het offer aannam. Uiteindelijk werd het paard dat op b5 sloeg op a3 geruild, waardoor de extra pion een geisoleerde dubbel-randpion werd.
Later greep Ciprian nogmaals het initiatief met een pionoffer om een veld te ruimen voor aanval. Vanaf dat moment heb ik te weinig gezien om te kunnen oordelen, maar het was duidelijk dat de witte stukken wat onhandig stonden en Ciprian zei zelf dat hij gewonnen stond. Wellicht was het “zo goed als gewonnen”, want hij rekende lang op een decisive continuation, maar vond hem niet. Uiteindelijk nekte de tijdnood hem, want hij miste een simpele tactiek, waarna hij door te weinig tijd ook geen remise meer wist te houden. Hij vond zelf dat hij in normale doen die remise op zijn minst gehouden had.
Zelf speelde ik aan bord 3 en was ik als laatste klaar. Martine aan bord 4 speelde een saaie partij. Na de openingskeuze van wit had Martine er al niet zo'n zin meer in zag ik. Ze dacht daar al wat te lang na, hetgeen op het eind nog weleens vervelend zou kunnen zijn. Lang gebeurde er eigenlijk niets hier, de stukken werden een beetje door elkaar geschud, maar Martine wist wit wel op te zadelen met een matige pionnenstructuur, door haar loper te ruilen op c3.
Uiteindelijk kwam wit met het plan h4-h5-h6, waarna er vermoedelijk ook niets aan de hand was. Martine dacht echter dat er helemaal niets aan de hand was en ging verder met haar eigen plan. Dit bleek niet te kloppen en ze kwam in het nadeel. Hoe weet ik niet, maar uiteindelijk kwam ze in een eindspel van toren tegen haar paard. Ze kreeg hierin wel een vrijpion, maar zeker gezien de luttele tijd die ze nog over had (wel 5 seconden increment) dacht ik dat het wel verloren was.
Toen er al snel handen geschud werden, dacht ik dan ook dat ze verloren had. Zo heb ik in ieder geval één wijze les opnieuw geleerd: Assumptions are the mother of all fuck-ups.
Wat er gebeurde was als volgt: Ton Kohlbeck dacht dat bij 2-2 de laatste borden zouden gaan afvallen, dus hij riep dat remise voldoende was. Zijn aanname klopte evenmin als de mijne, want bij 2-2 wordt er eerst gesnelschaakt. Pas als het daarna 4-4 is, gaan er borden afvallen. Ik snapte de opmerking echter wel, want ik dacht dat hij voor mijn tegenstander was. Thijs Roorda - de tegenstander van Martine - dacht dat hij voor hem bedoeld was, en achteraf bleek dat ook zo te zijn, en bood remise aan. Bij een 2-0 stand was dat eventueel te rechtvaardigen geweest, maar hij kon m.i. nauwelijks verliezen, dus opmerkelijk.
Mijn partij was een - zoals Ciprian het noemde - een bescheiden opening van mijn kant, maar ik wist hem wel op te zadelen met een matige structuur. Daarna was het echter lastig een goed plan te bedenken. Ik gebruikte 20 minuten overvloed aan tijd (80 tegen 40 minuten op een bepaald moment), maar was na afloop niet tevreden over de zet. Hiermee creëerde ik een zwakte op mijn eigen damevleugel. Vreemd genoeg ging hij eerst allemaal zetten op de koningsvleugel doen, waardoor ik eigenlijk nog best een redelijke aanval kreeg. Aangezien mijn tijdsvoorsprong helemaal was opgegaan aan inefficiënt nadenken, was ik bij de - in mijn ogen - 2½-½ tussenstand niet erg happig op om te gaan forceren, dus bood ik remise aan. Ik had wel een soort van aanval, maar die zou waarschijnlijk wat pionnen gaan kosten en ik zag weliswaar dat het gevaarlijk zou kunnen worden, maar ook niet meer dan dat. Mijn aanbod werd snel aangenomen, en groot was dan ook mijn verbazing dat het eigenlijk 2-1 stond. Als ik dat geweten had, had ik uiteraard alles-of-niets gespeeld. Goede les voor de reguliere competitie: Altijd vragen dus!
| Philidor Leiden | 2127 | - | DSC Delft | 2135 | 2½-1½ | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ad van den Berg | 2209 | - | Lisa Hortensius | 2148 | ½-½ |
| 2 | Nico Kuijff | 2188 | - | Ciprian Padurariu | 2188 | 1 - 0 |
| 3 | Harry van Vliet jr. | 2057 | - | Martin Glimmerveen | 2067 | ½-½ |
| 4 | Thijs Roorda | 2052 | - | Martine Middelveld | 2135 | ½-½ |
