DSC2 wint in Bussum
DSC2 heeft ook de 7e wedstrijd gewonnen. Tegen het tweede team van BSG werd het 5-3.
De taktische opstelling van Bussumse zijde - hoge ratings op 'witte borden' - leek aanvankelijk succes te hebben, want de prognose halverwege de wedstrijd ging richting 4-4. Gelukkig bleek het zitvlees aan Delftse zijde voldoende om toch nog beide matchpunten mee te nemen.
Als eerste was Patrick klaar. De tegenstander had een paard buiten spel gezet, waardoor Patrick mocht genieten van een positioneel plezierige stelling. Om onder de druk uit te komen, offerde de tegenstander een stuk voor 2 pionnen, waarbij die even was vergeten dat er ook nog een extra kwaliteit van het bord verdween. Toen vlak daarna ook nog de zwarte koning op de tocht kwam te staan, werd de tegenstand gestaakt.
Hierop liet Gert een remise noteren. In de opening had Gert een pion geofferd. Hiervoor had hij wel enige druk, maar het leverde geen duidelijk voordeel op. Toen vervolgens de stelling bijna volledig werd dichtgeschoven, werd tot remise besloten.
De stand werd gelijk doordat Walter verloor. In een naar mijn mening vrij Anemaniaanse (lees: chaotische) partij moest Walter beslissend materiaal prijsgeven. Ditmaal bleek er geen bijzondere truc voor handen.
De voorsprong werd heroverd door invaller - de eerste invaller voor het tweede dit seizoen! - Kees van der Meer. Daar waar beide zijden de partij gezond opzette, deed Kees dit aanzienlijk efficienter dan zijn tegenstander, die onrustig met zijn paarden bleef springen. Het gevolg: meer ruimte en een betere ontwikkeling, wat uiteindelijk werd omgezet in stukwinst en een punt.
Richard had in een gezonde stelling een zet van de tegenstander gemist en moest genoegen nemen met een iets mindere stelling. Gelukkig zette de tegenstander ook niet optimaal voort, waardoor Richard ineens kansen leek te krijgen in een eindspel met dame plus ongelijke lopers. Alhoewel op dat moment de uitslag in de match leek te wijzen op 4-4 met een licht plusje voor Delftse zijde, was de stand in de competitie - twee MP voorsprong op de nummer 2 - voldoende om te kiezen voor een veilige remise door eeuwig schaak in plaats van een dubieuze wintspoging.
Ted had een bizarre partij achter de rug. Aanvankelijk was hij in het middenspel door het oog van de naald gekropen; zijn tegenstander had een winnende combinatie niet gezien. Vervolgens kantelde de partij en kwam Ted, dankzij een kwaliteitsoffer welke een vrijpion op de zevende rij opleverde, gewonnen te staan. In het eindspel werd de gewonnen stelling echter weer weggegeven dankzij een misser. Remise was uiteindelijk voor beide partijen een acceptabele uitslag voor deze 'comedy of errors'.
Met een stand van 3,5 - 2,5 waren er nog twee partijen bezig met prognose remise tot gewonnen (Arno) en remise tot verloren (Bob).
Bob had met zwart een gedrongen stelling verkregen, wat uiteindelijk werd omgezet in een toreneindspel met een pion minder. Bob speelde dit eindspel met grote precisie en wist toch een vrij comfortabele remise af te dwingen, waarmee het eerste matchpunt binnen was.
Arno had de opening zeer energiek aangepakt en mocht de gehele partij genieten van een ruimtelijk overwicht. Afwikkeling naar het eindspel leverde een toreneindspel met een verre vrijpion voor Arno op, waarbij de tegenstander nagenoeg in zetdwang zat. Enkele fijnzinnige pionzetten op de andere vleugel stelde Arno vervolgens in staat af te wikkelen naar een gewonnen eindspel. Toen de tegenstander vervolgens ook nog torenruil toestond, gaf deze terstond op en was het 5e bordpunt een feit.
