DSC5 handhaaft zich in de subtop
DSC5 handhaaft zich in de subtop in de eerste klasse van de HSB na een 4½-3½ overwinning op HSV 1.
Terwijl na een mooie vriesperiode in Nederland de dooi inzette, gingen acht teamleden van DSC5 op maandag 12 januari in een miezerbuitje richting Den Haag. Daar wachtte het team van HSV 1 ons op voor de vierde speelronde in de eerste klasse van de HSB. Beide teams stonden op dat moment gedeeld derde, dus die avond zou bepalen wie blijft meedraaien in de (sub)top en wie afhaakt.
Jack Duijvestijn aan bord 8 had zich met zwart zeer solide opgesteld. En degenen die Jack kennen, weten dat het sowieso al moeilijk is om Jack omver te kukelen. Het werd nog duidelijker toen de witspeler vroeg of hij iets wilde drinken. Jack antwoordde met "doe maar weer een jonge, want op 1 been kun je niet staan". Nou, als-tie ook nog stevig op twee benen gaat staan, dan krijg je die dus helemaal niet omver. Zijn tegenstander zag dat eveneens snel in, de vrede werd getekend, waarna de heren de zeer schappelijke prijslijst aan de bar eens nader gingen onderzoeken.
Voor beide teams was daarmee de nul weg.
Rob Smits (4) trok rond negenen het bekende ik-sta-hopeloos gezicht naar de teamleider. Die had eerlijk gezegd al niet al te veel hoop toen hij even daarvoor langs was gelopen. De zware stukken van zijn tegenstander stonden op het punt om via de e-lijn binnen te vallen. En die waren, passend in dit jaargetijde, zoals Erica T in haar volslanke jaren op een dun laagje ijs, niet te stoppen. Met een witte dame op e8 en witte toren op e6 werden Robs stukken afgesneden van de kale koning op g8. Daarbij was ook een pionnenharnas voor de koning ver te zoeken. Rob had zijn pionnen op h6 en g5 gezet en de f-pion was op f4 geruild. Vrij spel daarom voor de witspeler die daar goed gebruik van maakte en het punt incasseerde: 1,5-0,5.
De stand werd niet 2,5-0,5 maar 2-1 na een gelukje (of is dit nu reeds het understatement van het jaar?).
Na een uurtje spelen keek Theo Rekveldt (6) met zwart namelijk al tegen een lelijke stelling aan.
Hij kreeg een rustige b3-opening tegen en toch was er ergens een pion verloren gegaan. Tja, dat heb je met die sluipopeningen. Je let even niet op of denkt van "gewoon de drie gouden regeltjes doen: centrum - ontwikkelen - rokade" en voor je het weet gaat de persoon aan de overkant van de tafel wel héél relaxed zitten. Een dergelijk gevoel zal Theo ook wel gehad hebben achter de zwarte stukken. Niettemin kromde hij zijn rug en toen zijn oppo - met de winst voor het grijpen - op de 69ste zet een oppositie toeliet, werd het alsnog remise.
Theo's eigen relaas: "dit is duidelijke remise stelling en was nog duidelijker in de voorlaatste zet als zwart niet Kc5-c6 maar Lh3-d7 gespeeld had. Maar goed, in de gegeven stelling vervolgde wit met 67. Pf5 daarmee de loperlijn blokkerend. Zwart had de loper weer actief kunnen maken via g4 en h5 of via f1 en b5. Helaas deed ik 67.... Kd5 om daarna Lf1 naar b5 te bewegen. Toen zag ik plotseling de vork Pe3 die na Lf1 mogelijk was. Daarna kwam 68.e6 Kc6 69.e7 Lxf5 70.Kxf5 Kd7 en remise gegeven omdat zwart Kxe7 of Ke8 dreigt. Wit kon slaan alleen voorkomen met Kf6, waarna Ke8 remise is.".
Niet veel later bereikte Kees van der Meer (1) een puntendeling.
Aanvankelijk dacht uw verslaggever dat Kees met wit een modelpartij speelde, maar het was steeds "net niet". Of juister is om te zeggen dat zwart steeds een goede verdediging vond. De stelling bleef daardoor de gehele partij onduidelijk waarbij de balans niet wilde doorslaan: 2,5-1,5.
Roland ten Have (3) herstelde het evenwicht in de wedstrijdstand. In het middenspel verdwenen de torens en paarden rap van het bord en gingen beide spelers met D+2L+6pi de eindfase in. De witte lopers van Roland hadden evenwel beduidend meer bewegingsvrijheid dan die van zwart. Hij sloeg daarom in de stelling
een remiseaanbod af en wist met dubbeldreigingen na 22.Dd3 h6 23.Lf4 De7 24.Dc4 een pion te winnen. De combinatie van witte vrijpionnen en tijdnood was ten slotte voor de zwartspeler teveel van het kwade: 2,5-2,5.
Simon Broos (7) had met wit vanaf het begin van de partij zijn tegenstander in een houdgreep. Maar ja, schaken is geen judo. Daar is een ippon van 25 seconden goed voor een punt. Bij ons edele spel ligt dat wel even wat anders. Simon moest aan de bak. Toen zwart los kwam na stukkenruil, kreeg Simon het zelfs enigszins benauwd en vroeg hij aan de teamleider hoeveel het stond. Naast de tussenstand zei de laatste dat het wel heel prettig zou zijn als Simon zou winnen. Gelukkig kun je daar bij Simon op vertrouwen. Hij won een pion en schoof
met vaste hand uit 2,5-3,5.
Het was alleen niet erg aannemelijk dat rond die tijd (23.15u) uit de twee overige partijen een vol punt zou komen. Zelfs een halfje was al discutabel.
John Spierings (2) speelde met zwart een voor hem nieuwe opening. Na drie zetten koos zijn opponent echter een zijvariant van een zijvariant. Gelukkig had John niet de zetjes geleerd maar de ideeën van de opening bekeken, dus die fase ging wel goed. In het middenspel probeerde hij de stelling verder te compliceren. Dat zou in ieder geval een leuke partij betekenen. Na allerlei schermutselingen en al dan niet aangenomen kwal-offers over en weer, ontstond de volgende stand.
Toen kwam Vrouwe Fortuna binnen.
27.Td1 Txd1+ 28.Dxd1 h3 29.Dd3 (geen vraagtekens).
Doek - inzet orkest en koor: "O Fortuna, velut luna" en als witspeler vooral het "Sors immanis et inanis" hard meebrullen: 2,5-4,5.
Edgar Huisman (5) was als laatste aan het ploeteren. Aanvankelijk ging de partij wel goed voor hem. Hij had met wit na de opening een ruimtevoordeeltje gecreëerd met een hele mooie witveldige loper op de a2-g8 diagonaal. In het middenspel moet er een beetje zand in de raderen zijn gekomen. Zwart kreeg tegenspel, benutte dat goed en wikkelde af. In het eindspel ging zwart op zoek naar mat met D+P terwijl Edgar probeerde een van zijn vrije b+c pionnen te laten promoveren ondersteund door zijn dame. Helaas werkte de klok niet mee - voor Edgar dan. Uiteindelijk was het verlies onafwendbaar en ging Edgar strijdend ten onder: 3,5-4,5.
Dit keer viel het dubbeltje dus een keer onze kant op. Hiermee handhaven we ons na vier wedstrijden prima in de subtop van de eerste klasse HSB op een derde plek.
