Begrafenis van Nico 't Hoen indrukwekkend
De begrafenis van Nico ’t Hoen afgelopen zaterdag in Capelle aan de IJssel (daar is hij geboren en getogen) was een indrukwekkende aangelegenheid.
Niet alleen door de vele positieve en verdrietige woorden die werden gesproken.
Het soort contact dat Nico met veel mensen had werd ook bevestigd door het grote aantal mensen dat de moeite genomen had om bij de plechtigheid en de begrafenis zelf aanwezig te zijn: ik schat dat er zo’n 400 waren. De kerk was in elk geval te klein om ze allemaal te kunnen laten zitten, ondanks de op het laatste moment nog extra neergezette stoelen.
De aanwezigen waren getuige van een lange dienst, die mooi was opgezet, en ondanks de droevige aangelegenheid positief was opgebouwd. De tekst van het laatste nummer van de dienst (Queen: “The Show Must Go On”) zegt wat dat betreft genoeg.
Aan die positieve opbouw droeg ook de oproep van broer Marco bij. Hij vroeg aan iedereen om een klein stukje van dat positieve van Nico in je eigen leven te gaan gebruiken, en daarmee de wereld een klein stukje beter te maken.
En vriendin Inge maakte grote indruk door in een emotionele toespraak die ondanks alles was doorspekt met humor te laten horen hoe belangrijk zij en Nico voor elkaar waren.
Ondanks de lengte van de dienst (ruim twee uur) bleef dan ook iedereen.
Dat de familie na de begrafenis nog uren het geduld en de tijd nam om van iedereen persoonlijk afscheid te nemen was even indrukwekkend, maar al lang geen verrassing meer.
Het was de afsluiting van een begrafenis geheel in de stijl van Nico, een stijl waarop wij allen jaloers waren, maar die gelukkig ook anderen beheersen.
Ted Barendse
