DSC2 wint geflatteerd van SHTV 1
Het was nog spannend wie we op zouden kunnen stellen in onze wedstrijd tegen SHTV. Sowieso wisten we van tevoren al dat we geen beschikking zouden hebben over Sebas en Martine, maar gelukkig bleek supersub Walter bereid ons bij te staan. Daarnaast voelde Joram zich flink beroerd op vrijdag. Allerlei noodplannen werden bekokstoofd in de DSC2-appgroep, maar gelukkig voelde Joram zich op zaterdag ‘net goed genoeg’ om te spelen.
De trein van Leiden naar Delft bleek een groot contingent schakers te bevatten. Sten zag ik al eerst. Hij was nog druk bezig met zijn laptop om de laatste hand te leggen aan zijn voorbereiding. Wat een professional is die jongen toch.
Het was mijn eerste thuiswedstrijd in vier jaar en ik had er veel zin in. Er is dan ook eigenlijk weinig mooier dan de aanblik van een grote groep schakers net voor de start van een KNSB-wedstrijd. Die licht gepijnigde en getergde blikken van mensen die met hun hoofd allang in de wereld van de 64 velden zijn, maar in de tussentijd nog enige practicalia moeten afwerken zoals het bestellen van koffie, het begroeten van teamgenoten en het voeren van een gesprekje, ik kan er geen genoeg van krijgen. Voor de klokken aangingen, bleek overigens dat de wedstrijdleiders overgegaan waren op een nieuwe stap in hun eeuwigdurende kruistocht tegen de mobieltjes: terwijl één van hen de auditief ingestelden mondeling erop wees dat het gebruik ervan strikt verboden was, hield een andere een groot pictogram omhoog dat hetzelfde trachtte te over te brengen aan de wat meer visueel georiënteerden.
Dan de wedstrijd! Teamleider Talitha had voor mij zwart op bord één bedacht. Ik kreeg een variant op het bord waarin ik ruimte kon winnen op de damevleugel, maar wit aan een koningsaanval kon beginnen. Ik dacht dat het nog allemaal theorie was, op één onbelangrijk detail na. Dat detail bleek uiteraard juist van het grootste belang te zijn, en mijn tegenstander miste dan ook rond zet twintig een kans om me hardhandig van het bord te vegen. Dat hadden hij en ik ook gemist in de analyse achteraf, maar toen ik daarna de partij nog aan wat anderen liet zien, werd ik door ongeveer de hele club op de meest hartverscheurende manieren mat gezet. Grappig hoe dat werkt: omdat je tijdens de partij denkt dat je nog normale stelling op het bord hebt, vergeet je goed te kijken naar wat er nu werkelijk aan de hand is. In de partij verzuimde mijn tegenstander te profiteren en uiteindelijk wist ik een paar pionnetjes te pakken en de aanval over te nemen. Het geluk is met de dommen.
Mijn gestuntel viel nog meer op door het contrast met de modelpartij van Sten op bord twee. In een scherpe theoretische variant wist hij zijn tegenstander al snel een kwaliteit afhandig te maken en hij schoof het daarna behendig en secuur uit. Die jongen is veel te goed voor de derde klasse, alleen al voor hem zou het goed zijn als we dit jaar weten te promoveren.
Op bord drie speelde Martin. Hij kwam met wat positionele voordeeltjes uit de opening, waarvan hij in het middenspel niet optimaal wist te profiteren. Er kwam uiteindelijk een dame-eindspel met een gelijk aantal pionnen op het bord en de partij leek op remise af te stevenen. Toen gaf Martin echter een pion weg, wat vrees bracht in onze harten. Zijn tegenstander wikkelde toen echter af naar een pionneneindspel waarin zijn koning niet binnen het vierkant van Martins c-pion stond. Puntje voor ons dus.
Op bord vier was er voor mij (ik heb de partijen niet diepgaand bestudeerd, excuus aan mijn teamgenoten als ik het allemaal fout gezien heb!) weinig te merken van Jorams ziekte. Zijn tegenstander speelde één van die varianten die objectief dubieus zijn, maar wel heel moeilijk om te weerleggen. Dat lukte Joram heel goed, en hij kwam dan ook met een pluspion de opening uit. Het puntje volgde een paar uur later.
Ik heb helaas weinig meegekregen van de remisepartij van Onno op bord vijf: misschien kan hij het verslag nog aanvullen met zijn bevindingen. Hetzelfde geldt voor de remise van Walter op bord zeven. Wel weet ik dat we heel veel aan hem hebben als invaller: hij staat op 1,5 uit 2 tot nog toe.
Over de partij van Talitha op bord zes weet ik wel meer. In de opening kon haar tegenstander kiezen voor een stukoffer of het accepteren van een klein minnetje. Hij koos voor het stukoffer. Het zag er allemaal gevaarlijk uit, maar Talitha wist het allemaal te keepen en won solide. Wel was er nog een opvallend moment net na de tijdcontrole, toen Talitha aan zet was in een gewonnen eindspel. Haar tegenstander zei opeens: “ik claim de partij!”, een paar seconden later gevolgd door “we hebben de 40e zet al gespeeld, neem me niet kwalijk, excuses”. Dat was natuurlijk wel even schrikken.
Het was JP (bord acht) die me er nog even aan hielp herinneren dat we onze openingsvarianten niet prijsgeven in dit verslag. Toekomstige tegenstanders zouden zich immers kunnen voorbereiden op onze nieuwtjes, bij kaarslicht gevonden in het holst van de nacht. Daarom zal ik zijn partij extra cryptisch bespreken, ook omdat hij theoretisch zeer interessant was. De kenners waren namelijk verbaasd over de snelheid waarmee hij in een gesloten Taiwanees zijn vierkante dreefboor driemaal rond de grote sloot zigzag rond wist te vervlechten. Met deze manoeuvres wist hij ook al snel een grote tijdsvoorsprong te verkrijgen. Zijn tegenstander had hier echter op geanticipeerd en het mocht dan ook niet baten dat JP zijn vergulden maliënkolder op j12 wist te posteren. Een terechte remise was het resultaat. 6,5-1,5 derhalve. Een verdiende overwinning, maar de cijfers vielen wel erg rooskleurig voor ons uit.
Bij de Italiaan overheerste niet de blijdschap maar de melancholie. Gezamenlijk dachten we terug aan de tijden dat we—onbelemmerd door relaties en/of werk—nog af en toe toernooien speelden, onze openingsrepertoires bijhielden, en dat elke ratinglijst reden voor vreugde was in plaats van droefenis. Dat komt nooit meer terug.
Op een gegeven moment besloot ik wijselijk om de aftocht te blazen, maar via eerdergenoemde appgroep kon ik de verdere verwikkelingen van die avond volgen. Op mijn scherm verschenen beelden van grof drankmisbruik en verhalen waarvan de betamelijkheid verlangt ze niet verder te beschrijven. Die wedstrijdspanning moet er natuurlijk uit, maar of dit dan de manier is...
Hoe het ook zij: we staan eerste! Over drie weken wacht Sliedrecht uit. Op papier te doen, maar we moeten scherp blijven.
Velden van der, A.J.L. (Bram) - Togt van der, A.H.C. (Twan) 1 - 0
Goes , S. (Sten) - Verbaan , B.M. (Bart) 1 - 0
Glimmerveen , M.A. (Martin) - Segers , J.C.M. (Hans) 1 - 0
Kelder op den, J.M. (Joram) - Stolte , M.J. (Maarten) 1 - 0
Verbaken , O.P. (Onno) - Noordkamp , H.W. (Wouter) ½ - ½
Munnik , T. (Talitha) - Hut , A.A. (Alex) 1 - 0
Anema , W.J. (Walter) - Vorstermans , P.A.W. (Peter) ½ - ½
Vos , J.P. (Jan-Pieter) - Pauw , S.A. (Sander) ½ - ½
