2004
De kolderavond van 2004 was goed bezet. Liefst 28 schakers probeerden zich aan Boudewijn Boogaards bijzondere regels te houden, wat uiteraard niet altijd even goed ging. Maar bij kolderschaak weet je dat er regelmatig een kreet van afschuw door de zaal gaat, als een speler weer eens iets heeft gemist...
De speler die het beste met de situatie omging van Walter Anema. Niet voor de eerste maal won hij het kolderschaak, al was zijn vorige titel al weer een paar jaartjes geleden. In de ‘Can I?’-finale versloeg hij Marten Wortel, die vorig jaar in de finale ook al aan het korste eind trok. Toen verloor Marten van Jan-Pieter de Vries.
Saillant detail: Marten had in de eerste 7 ronden zwitsers zowel van Walter als van Jan-Pieter gewonnen. Met 7 uit 7 eindigde hij bovenaan en plaatste zich daarmee voor de finale. Walter won de rest van zijn partijen, en werd daarmee ongedeeld tweede. Titelverdediger Jan-Pieter eindigde met 5 uit 7 samen met een aantal anderen op de gedeelde derde plek.
De finale werd traditiegetrouw gespeeld via het 'Can I'-systeem. Beide spelers hebben een eigen bord, zien elkaar en elkaars zetten niet, en proberen als ze aan zet zijn op het bord een zet uit. Voor de toeschouwers is er een centraal bord waarop de zetten van beide spelers worden uitgevoerd. Maar de spelers zelf horen niets van wat de tegenstander doet, behalve als hij iets slaat of schaak geeft. Bijvoorbeeld: Boudewijn Boogaard meldt: "Wit slaat een pion op c6 en geeft schaak via de diagonaal."
Dit soort finales zijn altijd van groot vermaak voor de aanwezigen. Een aantal mat-in-ééns werd gemist (tja, men weet niet waar de stukken en koning van de tegenpartij staan, dus dat 'ziet' men niet), dames stonden gewoon in, enzovoorts. Maar het was uiteindelijk Walter die met materiaalvoorsprong uit de strijd kwam. Een toren en een pion meer. Dit bleek niet direct genoeg omdat Marten rustig naar de overkant hobbelde met een pionnetje en toen weer voor stond. Toen Marten ook deze dame verloor maakte Walter het (na enig zoeken naar de witte koning) soepel af.
Boudewijn had weer een aantal aardige varianten in petto dit jaar. Met cylinder-borden, stukken die van functie veranderen als ze op de helft van de tegenpartij komen, kanibaalschaak, en zo nog een aantal varianten bracht hij weer een gevarieerde en spectaculaire avond. Het leverde Walter Anema dus de eerste prijs op, en dat is al (sinds het vijfenvijftig-jarig jubileum in 1950) een krentenbrood. Dat het hem moge smaken.