Zeepaardjes
Met een opdracht werd hij op pad gestuurd. "Ontdek de wereld en verhaal mij over datgene dat jou voorvalt!". En zo geschiedde.
Op het strand ligt een man te baden in het zweet. Het geluid van kabbelend water, spelende kinderen en naar kinderen roepende ouders bereiken zijn oren. Om zijn zweet te ontlopen en de geluiden te dempen, besluit de man een verfrissende duik te nemen. Tot zijn verwondering wacht daar hem een wondere wereld op. Zeepaardjes schrijden in vreemd ogende diagonalen langs hem, de derde dimensie niet schuwend. Van onder, naar boven en teruggeprojecteerd in een twee dimensionaal vlak, zien de bewegingen er gelukkig vertrouwd uit als ware het schaakzetten.
Vanuit zijn linker ooghoek flitst er een op een dame gelijkende zeemeermin voorbij. Eén van de zeepaardjes heeft het onderspit gedolven en wordt bij de zandtorens op het strand geworpen. De man probeert hiervan de symboliek te begrijpen en grijpt zich vast aan een voorbij drijvende boot.
Het begint tot hem door te dringen dat hij in een strijd is beland: wit tegen zwart of goed tegen kwaad? "Nee", denkt hij, "ik hoor niet in die termen te denken als ik vooruit wil". Het is dus geen strijd, het is de wil om verder te gaan. De wil om je rating te verbeteren! "Hè", denkt hij, "wat heeft die rating met die strijd te maken?".
De man begint in de boot rondjes te rennen in de hoop om bij het eind weer bij het begin te zijn. Hij struikelt over iets. Tot zijn geluk zijn het roeispanen die zijn weg belemmeren. Maar die roeispanen geven hem een nieuwe vooruitgang. En hij roeit verder met de riemen die hij heeft.
En in alle almacht roeit hij in de vaart der golven. Maar net als Odysseus wordt ook hij verleid. Hij wordt verleid door een op een dame gelijkende zeemeermin. O, o, Calypso! Haar stem klinkt als muziek in zijn oren. "O, werpe gij uwe boeien af en laat mij u van plezier zijn!". Van geen gevaar geducht, vergeet hij zijn omgeving. Hij ziet de rotsen niet aankomen en wordt door de zeemeermin over boord geslagen.
De man wrijft zijn ogen uit en ziet dat hij nog steeds op het strand ligt, daar waar hij al een tijdje lag. Niet badend in het zweet, maar met zijn schaakbordje en schaakboekjes in zijn handen. Terug in de realiteit hoort hij dat het 1 uur is, tijd om het duikpak aan te doen en de luchtfles aan zijn rug te binden. Het is tijd om te gaan duiken.
En tot zijn verwondering komt hij zeepaardjes tegen, weliswaar twee, maar toch! Net boven de bodem van de zee houden zij zich met hun staartjes vast aan het gras. Maar hij laat zich niet verleiden en komt weer heelhuids naar boven. De vooruitgang, terug naar de wereld.