bezopen
“De zet van een laveloze.” Het commentaar was hard en bitter. “Hoe kun je nu tot zo’n zet komen?”
“Tja,” sprak ik: “ik vond het er wel mooi uitzien.”
“Er wel mooi uitzien, er wel mooi uitzien, je bent niet goed snik.” Rooks keek me scheef aan, nam een teug van zijn pint, veegde zijn mond af, zoog aan zijn sigaret, blies kringeltjes richting het plafond, en tikte vervolgens zo tegen de top van zijn sigaret dat de asdeeltjes net naast de asbak vielen.
“Het is wel duidelijk dat je niet zo goed tegen drank kunt,” zei ik tegen Rooks, wijzende op de zojuist gemorste as, “het moet er in!” Triomfantelijk keek ik van hem naar het bord en weer terug.
“Ga je nog bewijzen dat het niet goed is?”
Rooks keek me strak aan, herhaalde het ritueel, met dien verstande dat de as nu wel in de asbak viel, lachtte schamper en sloeg argeloos het stuk.
“Laat maar zien, volgens mij ben jij degene die niet meer zo goed tegen al dat Vlaamsch Vocht kan.” Hij sloeg het restant in een keer achterover, drukte zijn sigaret uit en stak terstond een nieuwe op.
Ik krabde me nogmaals aan mijn oren, draaide wat met mijn ogen, stond wankelend op en sjokte naar de koelkast.
“Hmm,” dacht ik, “wat was ik ook al weer aan het doen? O ja, ik was bier halen.” Ik trok de koelkast open, haalde er twee bruine pretpalen uit en liep terug naar het bord.
Bij terugkomst zat Rooks me grijnzend aan te staren:
“Je bent aan zet.” Hij nam mijn biertje aan, deed iets met een aansterker waardoor er een metalen object vlak langs mijn hoofd schoot en begon luid hoorbaar te grinniken. Ik keek naar de stelling, die voor mijn ogen draaide, verwonderde mij over stukken waarvan ik niet meer wist waar ze stonden, greep naar mijn enige houvast op dat moment een dronk. Nogmaals knipperde ik met mijn ogen, pakte een pion beet en sloeg een dame.
“Dat mag niet,” Rooks kon zijn lachen niet meer inhouden, “pionnen, mogen alleen vooruit slaan. Je zit aan de verkeerde kant van het bord.” Hij sloeg op de benen van het lachen en stootte daarbij bijna een half leeg flesje om. Nu ja, half vol zou ook kunnen natuurlijk, het ligt er maar net aan wat je levensinstelling is.
“Oh, maar wacht even,” sprak ik, “dan mag ik dus gewoon a8, dame, mat doen?” Triomfantelijk voerde ik de zet uit, door een lijk op de achtste rij te plaatsen.
“Dit kan ik niet accepteren hoor. Ik neem nu een zwarte dame waar en geen witte, dus het is geen mat, sterker nog, je staat nu schaak!” Met een klein handgebaar verduidelijkte hij de gewreekte diagonaal.
“Momentje”, ik waggelde naar de keuken (greep me nog net optijd vast aan de deur-kruk), trok de koelkast open, deed me in een razend tempo te goed aan een Wiekse Witte, boerde dusdanig hard dat Rooks blij mocht zijn dat zijn buren niet in het bezit waren van een kleine kleifabriek, en zette het flesje op a8.
“Zo! En mat, hoezo een zet van een bezopene?” De trucer getruct, dat voelde geweldig. Ik nam mijn zojuist verworven dame op en zette haar aan mijn lippen, ik was gewiekst.