gossip
Elke zondagavond die ik en Delft verblijf ga ik naar de bioscoop. Dit doe ik met een aantal vrienden en goede bekenden - het meerendeel is DSC-er - en is mijns inziens aan het uitgroeien tot een goede traditie. Nu heb ik zelf niet zoveel op met tradities omdat ze de ogen nog wel eens willen sluiten voor de werkelijkheid, maar met deze traditie is opzich niets mis. Het geeft een invulling aan de zondagavond, wat opzich al reden genoeg is en het verschaft ons een excuus ergens achteraf (iets?) te gaan drinken en/of onze mening over de film te fentileren.
Zo werden wij een aantal weken gelden tijdens onze zondagse Sneak Preview getracteerd op Gossip. Een in mijn ogen alleraardigste film over 3 studenten jounalistiek, die een gossip de wereld in helpen om te kijken hoe deze zich ontwikkeld. Dat het slot met de climax, te gezocht en weinig enerverend was, doet niets af aan het gegeven van de film zelf. Een mening die overigens niet door alle bezoekers van die avond werd gedeeld.
Nu vraagt de gemiddelde lezer zich inmiddels waarschijlijk af: waar gaat dit heen? Want u bent waarschijnlijk niet echt geinterseerd in wat de jongeren binnen DSC op zondagavond doen. Welnu, de grap is dat gossip ook binnen de schaakwereld een hele belangrijke rol speelt zowel op het personele als op het speltechnische vlak.
Iedereen 'weet' immers dat toen Bobby Fischer wereldkampioen werd hij toen eigenlijk al krankzinnig was. Ook de verhouding Karpov-Kasparov is in nevelen gehuld om over de positie van Jan Timman binnen de Nederlandse schaaktop maar te zwijgen. En wie kent er inmiddels niet het verhaal van die schijnbare top-IGM's uit Burma? Net als in de film zijn deze geruchten hun eigen leven gaan leiden, waarop niemand meer enige grip heeft.
Maar er zijn nog vele ernistigere geruchten. Wanneer er over een aspirant-(groot)meester het gerucht gaat dat hij geld heeft aangeboden voor een norm, kan hij/zij zijn verdere schaakleven wel vergeten. Ook schakers die twijfelachtige naam hebben ooit Fritz en/of andere elektronische rekenmonsters te hebben ingeschakeld tijdens een partij kunnen hun aspiraties op schaakgebied ver naar beneden bij stellen.
Maar binnen het schaken zelf is de invloed veel ernstiger. Sinds Kasparov geen Karo-Kann meer speelt is de populariteit, van deze opening bijna tot nul gereduceerd. En velen zullen je voor gek verklaren wanneer je aan de Oerang-Oetang (Sokolsy), Hollands, Bird of het Mora-gambiet waagt. En waarom omdat ze weerlegd zijn, of omdat hun score dubieus te nomen is? Wat heb ik er bijvoorbeeld als prutser aan dat Piket je hakt wanneer je Mora tegen hem speelt? Niks toch. Voor mij is het een ware kwelling wanneer mijn tegenstander hem op het bord knalt en ik vanaf het moment moet opletten dat ik niet matgepompt wordt.
Nu ben ik geen moraal-ridder die roept dat dit allemaal moet stoppen, want het is veel spannender te speculeren welke jonge talentvolle DSC-er er van verdacht wordt met de compu geklooit te hebben of een zet terug nam toen hij/zij een dame dreigde weg te geven omdat de tegenstander een sigaret aan het roken was, dan de vinger op steken en te zeggen: Foei! In tegendeel je kan als schaker beter genieten van het idee dat sommige spelers geen e5 tegen je spelen omdat ze bang zijn voor jouw antwoord. Of in een correspondentieschaak-partij vroeg een dubbieuze variant in te gaan waardoor ook andere opties dan remise overblijven. Nee gossip houdt het schaken spannend, levendig en verrassend. Want zeg nu zelf, zou u nog schaken als bijvoorbaat de eerste 50 zetten van uw partij en de uitslag al vast lagen?