DSC 3 neemt revanche op Promotie
Werd de wedstrijd tegen Promotie 2 vlak voor Kerst nog met een (geflatteerde) 6-2 nederlaag afgesloten, tegen Promotie 3 werd het een dikke 5˝-2˝ overwinning voor het derde. En, tamelijk zeldzaam, geen enkele nederlaag voor een DSC-er! De tegenstander werd niet onderschat, per slot van rekening stonden ze met 5 uit 5 nog boven ons op de ranglijst.
Het begon mooi met een overwinning van Jaap aan bord 1, die vanwege een tripje naar de zon reeds vorige week zijn partij speelde. Binnen twee uur spelen waren invaller René van Alfen (bord 8, ruilvariant Frans), Henrik Tamerus (bord 7) en Matthijs Ransijn (bord 5) klaar, drie keer remise en meer zat er ook niet in. Kennelijk rekenden de Zoetermeerders op hun hoogste borden. De vierde remise scoorde teamcaptain Teun Timmerman aan bord 3. Met een ruime tijdsachterstand wist hij alle zwarte dreigingen te neutraliseren, het strategisch geplaatste remise-aanbod voerde de druk op.
Het eerste matchpunt werd binnengehaald door Willem-Jan van den Broek. Aan bord 2 speelde hij gewoontegetrouw een scherpe pot. In ruil voor een kwaliteitsoffer kreeg hij een gevaarlijke vrijpion op a3. Zijn tegenstander liet enkele tegenkansen liggen, en werd vervolgens fraai weggecombineerd. Een enigszins geflatteerde overwinning, maar het is kenmerkend voor het spel van Willem-Jan: nooit saai en altijd op zoek naar complicaties. Iedereen gunde hem de overwinning van harte.
De overwinning leek vervolgens binnen handbereik: Koert aan bord 6 stond weliswaar moeilijk, maar hij had veel meer tijd dan zijn tegenstander, in een dichte stelling. En Arno aan bord 4 kon met een pion meer niet meer verliezen, zo dachten wij. Maar wat aarzelend spel gaf zijn tegenstander kansen, en plotseling kreeg onze wedstrijdleider een schijnoffer op f7 om zijn oren. Opeens kwamen er twee vrijpionnen oprukken, ondersteund door toren en loper. Met ook nog minder tijd (4 tegen 3 minuten) gaf ik geen stuiver meer voor Arno’s kansen. Maar de tegenstander had last van zenuwen en Arno kromde zijn rug, en nadat de stofwolken waren opgetrokken en beide spelers nog 45 seconden hadden, stond er opeens een potremise toreneindspel op het bord. Koert had intussen zijn tegenstander vakkundig door de vlag gejaagd, zodat we (toch wel wat opgelucht) uitgelaten huiswaarts keerden.
Verslag geschreven door Teun Timmerman
