DSC1 ronde voor het einde kampioen
DSC1 heeft gisteren de kroon op het seizoen 2012-2013 gezet. Met een zwaarbevochten 4-4 tegen HWP/Sas van Gent 2 zette het eerste de concurrentie op een onoverbrugbare achterstand en mogen we ons heil gaan zoeken in de jupiler league van het schaken.
Eenvoudig ging het allemaal niet. Het begon al met de voorbereiding. Hoe ga je zo'n wedstrijd in? Het goedbedoelde advies toch vooral normaal geconcentreerd te blijven spelen bleek voor iedereen weggelegd, behalve voor de teamleiders, die dan ook prompt verloren.
De score werd nog wel geopend door Sebastiaan. Vanaf het begin van de opening had tegenstander Hulpia een moeilijke dag. Sebastiaan had groot ruimteoverwicht en de betere stelling. Verlichting door afruilen hielpen niet en zodoende maakte Sebastiaan de openingstreffer. Het werd snel gelijk aan het laatste bord. Talitha was veel te fel en te snel ten aanval getrokken en als een boomerang kwam deze even snel terug. Deze was wel beslissend.
Op dat moment zag het er niet zo best uit. Joram had de wellicht wat betere stelling, maar een grote tijdsachterstand, Matthieu had een klein plusje maar zou de technische fase foutloos moeten spelen, ik stond acceptabel (wellicht iets beter) maar kon geen plan verzinnen, Lisa moest een aanval overleven, Smaranda kwam langzaam terug uit slechtere stelling maar meer dan remise kwam er toch ook niet uit en Martine stond beroerd.
Daarom besloot ik te forceren, iets waarvan ik twee zetten al spijt had. Tien minuten later was het afgelopen; 1-2. Joram moest gelet op de tijd de remise pakken en toen stond het 1,5-2,5.
Lisa kreeg een remise-aanbod, maar aangezien nog niet duidelijk was of Smaranda en Matthieu gingen winnen, speelde ze door. Ze bleek een gevaarlijk plan van haar tegenstander te hebben gemist, maar was op tijd alert en hield de boel dicht: 2-3. Vervolgens won Smaranda. Na de opening had ze weinig en stond tegenstander Ducarmon misschien iets fijner. Smaranda loste de problemen op en toen ze een eindspel kreeg dat op het oog remise zou zijn, bleek ze de betere speler. Ze creëerde een vrijpion, won een stuk en rondde de technische fase foutloos af.
Nog steeds was het spannend, maar Matthieu had beetje bij beetje vorderingen geboekt. Hij wist bijna zeker dat het gewonnen moest zijn, maar de foutmarge was heel groot. Het had hier en daar wat sneller gekund, maar Matthieu koos continu voor de veiligste winstweg, het duurde allemaal hemeltergend lang. Zelden heb ik (en vele teamgenoten met mij) zo lang met zo veel spanning gekeken naar de winstvoering van een gewonnen eindspel (die laatste pion gaat er toch niet per ongeluk af?!) en groot was de opluchting dan ook toen de 4-3 en daarmee het kampioenschap werd behaald. Dat Martine nog verloor en we daarmee het eerste puntverlies van het seizoen opliepen, was slechts voor de statistieken. Daarna ging de champagne open en vierden we de overwinning bij de Chinees.
Het kampioenschap is de kroon op een seizoen waarin uiteraard het nodige heeft meegezeten, maar we vooral ook heel goed hebben gespeeld. Ik heb me meermalen verbaasd over de slagvaardigheid die we in het vierde en vijfde speeluur van de wedstrijd hebben getoond; vaak pakten we vooral dan de punten. Nu resteert nog de wedstrijd tegen De Pion in Roosendaal. Aangezien dan niets meer op het spel staat maken we er maar meer dan anders een feestje van!
Een trotse teamcaptain.
De spelers in ronde 8
Martine neem er 'eentje' op het kampioenschap
